Rozdział 1: Ósmy miesiąc ciąży

Slap! Wendy Finch dostała w twarz.

Jej skóra mrowiła z bólu, a głowa brzęczała. Zatoczyła się kilka kroków do tyłu, jedną ręką instynktownie zakrywając swój wypukły brzuch, a drugą trzymając spuchnięty policzek.

„Wendy, ty bezduszna suko! Jak śmiesz robić to Eris?! Zawsze byłaś przeciwko nam, odkąd moja córka i ja staliśmy się częścią tej rodziny. Pomyśleć, że uciekłabyś się do zranienia Eris nożem... Jeśli coś złego stanie się mojej córce, nigdy ci nie wybaczę, Wendy Finch!”

Cacia Brown odwróciła się i poszła do salonu.

Przykucnęła na podłodze i trzymała krwawiącą córkę.

„To nie moja wina! Nic nie zrobiłem!”

Wendy ścisnęła rękaw Briana Olivera, jakby był to jej ostatni ratunek.

„Brian, zaufaj mi, proszę! Naprawdę tego nie zrobiłem!”

„A ty nie?”

- zapytał Brian, odtrącając ją i patrząc na nią płonącymi oczami.

„Nikogo innego tu nie było oprócz was dwojga! Czy mówisz, że Eris zrobiła sobie krzywdę celowo?”

„Ale ona to zrobiła! Sama się dźgnęła!”

„Ty suko! Idź do diabła!”

Brian był wściekły.

Nie mógł już tego znieść.

Podniósł nogę i mocno kopnął Wendy w brzuch, posyłając ją do tyłu.

Jej brzuch uderzył w róg stołu, powodując ostry ból przeszywający całe jej ciało.

"Ach"

Krzyknęła z bólu i upadła na podłogę, trzymając się za brzuch.

Poczuła, jak coś gorącego i mokrego spływa jej po nogach.

To ją strasznie przestraszyło.

"Brianie..."

„Byłem tak ślepy, że odmówiłem twojej dobrodusznej siostrze, żeby być z tak okrutną kobietą jak ty, Wendy!” Serce Wendy zapadło się.

Cały jej świat właśnie się zawalił.

Godzinę temu czekała na Briana, który miał zabrać ją do szpitala na badania prenatalne.

Eris stanęła jej na drodze, zatrzymując ją i pokazując zdjęcie, na którym ona i Brian uprawiają seks.

„Brian i ja jesteśmy zakochani od dłuższego czasu!”

Eris z niej kpiła.

„On cię już nie kocha! Chcesz wiedzieć, dlaczego jeszcze się z tobą nie rozstał? Myślisz, że to dlatego, że nosisz jego dziecko? Ha ha! Przestań fantazjować! Naprawdę myślałaś, że pozwolę ci mieć dziecko Briana? Dziecko w twoim brzuchu wcale nie jest jego! Jestem jedyną osobą, która kocha go najbardziej na świecie! I jestem gotowa zapłacić każdą cenę, żeby być z nim!”

Nic nie mogło przygotować Wendy na to, co wydarzyło się później, ale ostatecznie dowiedziała się, co Eris miała na myśli, mówiąc „za wszelką cenę”. Zadzwonił dzwonek do drzwi, a Eris chwyciła nóż z kuchni i wbiła go sobie w brzuch.

Wszystko wydarzyło się tak szybko. Cacia wbiegła na scenę krzycząc, a Brian kopniakiem otworzył drzwi wejściowe, żeby dostać się do środka .

I oto byli.

Wendy odwróciła się, żeby spojrzeć na Eris.

Druga kobieta leżała w ramionach matki, słaba i zakrwawiona.

Ale potem uśmiechnęła się do Wendy z uśmieszkiem.

Do wiru emocji, które odczuwała Wendy, doszła nuta przerażenia i niedowierzania.

Jak człowiek może znieść zrobienie sobie krzywdy, żeby dostać to, czego chce? Kolejny atak bólu wybuchł w brzuchu Wendy.

Krwawiła! Straciła w tym momencie znaczną ilość krwi i czuła, że jej twarz zbladła.

Wyciągnęła rękę w stronę Briana w rozpaczliwym błaganiu.

"Brian, nasze dziecko, nasze dziecko..."

„To nie nasze! To tylko twoje!”

„Co? Co powiedziałeś?”

„Mogę ci powiedzieć prawdę już teraz!”

Podszedł do Eris i wziął ją w ramiona. Na jego twarzy malowała się troska.

„Osiem miesięcy temu, w noc ślubu twojego kuzyna, to nie ja uprawiałem z tobą seks!”

Wendy Finch szeroko otworzyła oczy ze zgrozy.

„Co? Czy to prawda?”

„Byłem z Eris tej nocy. Była wtedy młoda i impulsywna. Doprawiła ci drinka i znalazła żigolaka. Czy nie po ślubie przeniosłeś się do willi na zboczu góry? Przyjechałem następnego dnia, a Eris opowiedziała mi wszystko. Bałem się, że jeśli dowiesz się prawdy, zgłosisz ją na policję. Nie mogę pozwolić, aby Eris miała kartotekę kryminalną. Dlatego postanowiłem pozwolić ci uwierzyć, że to ze mną spałeś tej nocy. Ale to wszystko kłamstwo!”

„Eris była młoda... i impulsywna?”

Wendy mruknęła niedowierzająco, a jej głos drżał.

A potem zaczęła krzyczeć.

„A co ze mną?! Zasługiwałam na wybór, z kim stracę dziewictwo i czyje dziecko będę nosić! Jak mogłeś mnie tak uwięzić?”

Mocniej trzymając Eris, Brian rzucił Wendy spojrzenie pełne pogardy.

„Chciałem zerwać z tobą po tamtej nocy! Wahałem się tylko z powodu trzech lat, które spędziliśmy razem. Zawsze uważałem, że jesteś niewinną i miłą dziewczyną, i nie mogłem się zmusić, żeby cię wtedy skrzywdzić. Ale teraz wiem, że twoja łagodna fasada jest fałszywa! Naprawdę próbowałeś zabić Eris dzisiaj! Byłem taki

głupi, że nie zobaczyłeś swojego prawdziwego oblicza wcześniej! Zakończmy to wszystko tutaj. Od tej pory nie mamy ze sobą nic wspólnego!"

Po tych słowach wstał, wciąż trzymając Eris w ramionach. Wyszedł z domu, nie oglądając się ani razu na Wendy.

Ból w jej brzuchu narastał z każdą minutą.

Krwawienie nie ustawało i już czuła zawroty głowy.

Położyła się na zimnej, twardej podłodze i przesunęła dłonią po okrągłym brzuchu, a łzy spływały jej po twarzy.

Nienawiść, którą poczuła w tym momencie, była przytłaczająca.

Ona ich tak nienawidziła! Jakże była szczęśliwa, gdy dowiedziała się, że jest w ciąży, ponieważ myślała, że to owoc jej miłości do przeznaczonego jej mężczyzny.

Ona również nie mogła się doczekać porodu i niezliczoną ilość razy wyobrażała sobie, jak będzie wyglądało dziecko.

Czy wyglądałoby to jak ona, czy jak Brian? Ale teraz powiedział jej, że wszystko, co wiedziała, było kłamstwem.

Ci ludzie... Jak mogli ją tak zdradzić! Bum! Drzwi zatrzasnęły się z hukiem.

Wendy zamknęła oczy w rozpaczy, ale nad nią pojawił się cień.

Otworzyła oczy i zobaczyła, że Cacia szydzi z niej.

„Czy odczuwasz silny ból? To dopiero początek!”

„Co zamierzasz zrobić? Nie!”

„Co mam zrobić? Oczywiście, że się ciebie pozbędę dla dobra mojej córki!”

Wendy poczuła zimny strach i próbowała wyrwać się starszej kobiecie.

„Planujesz mnie zabić? To byłoby morderstwo!” „Morderstwo? Ha ha! Upadłaś i uderzyłaś w róg stołu sama, co spowodowało poronienie i obfite krwawienie.

Twoja ewentualna śmierć nie będzie miała ze mną nic wspólnego!"

Po tych słowach Cacia postawiła stopę na brzuchu Wendy, naciskając na jej piętę.

„Ach! Przestań!”

„ Stój!"

„Nie obwiniaj mnie, Wendy Finch! W końcu jesteś córką Cassie Smith. Zarówno ty, jak i twoja matka, jesteście po prostu sukami, które popełniły błąd, sprzeciwiając się Eris i mnie! Cassie Smith stanęła mi na drodze, więc ją zabiłam. A teraz, gdy stoisz na drodze mojej córki, zabiję również ciebie!" Pomimo paniki, Wendy nadal była w szoku.

"Zabiłeś moją matkę?"

"No to co?"

Cacia kopnęła ją ponownie, uśmiechając się z zadowoleniem, podczas gdy Wendy krzyczała.

„Wrzuciłem twoją żałosną matkę do morza, żeby była pokarmem dla rekinów! Czyż nie kochaliście się tak głęboko? Wkrótce wyślę cię, żebyś jej towarzyszył w piekle!”

Cacia kopnęła jeszcze raz, jeszcze raz i jeszcze raz. Wendy czuła, jak jej ciało robi się zimne, a ona powoli traciła przytomność.

Stała się nieczuła na ból.

W powietrzu unosił się silny, metaliczny zapach krwi, a jej biała sukienka przybrała barwę ciemnej czerwieni.

Jej oczy wypełniły się nienawiścią, a jej wzrok wkrótce pochłonęła ciemność.