Κεφάλαιο 18 - Ανάθεμα, μοίρα!
Τα μάτια της άνοιξαν φτερουγισμένα. Η αίσθηση ότι επιτέλους κατάφερε να κοιμηθεί σωστά μετά από τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν ευφορία. Χαμογέλασε μέσα της και προσπάθησε να τεντώσει τα χέρια της όταν θυμήθηκε κάτι.
ΔΕΝ ήταν στην κρεβατοκάμαρα.
Δεν μπορούσε άλλο να τεντωθεί γιατί τα χέρια της ήταν δεμένα σε μια θανατηφόρα λαβή. Το λεπτό ροχαλητό της είπε ότι ΔΕΝ ήταν μόνη. Σταδιακά σήκωσε το κεφάλι της μόνο για να συνειδητοποιήσει ότι κοιμόταν πάνω από το καυτό σώμα του πιο όμορφου άντρα που είχε δει και συναντήσει ποτέ. Κοιμόταν ακόμα σφίγγοντας το σώμα της με το δικό του.