Κεφάλαιο 27 Αυτό το ύψος της απόγνωσης

ΜΟΝΑΛΙΣΑ

Σιγά σιγά, ξαναβρέθηκα από τον οργασμό που μόλις είχα. Το σώμα μου έτρεμε ακόμα και κρατούσα τον μπαμπά σφιχτά. Τα τεράστια, δυνατά του χέρια ήταν γύρω από τη μέση μου και τα μάτια μου είχαν δάκρυα. Δάκρυα ευχαρίστησης και όχι δάκρυα συναισθηματικής κατάρρευσης, όπως ο πρώην φίλος μου, η Φραντσέσκα και ο Μπράιαντ, με έκαναν να ρίξω.

Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, κατάλαβα τελικά ποιο ήταν το δύσκολο πράγμα που τρύπω το μουνί μου. Ήταν ο κόκορας του μπαμπά.Σκληρό και