Rozdział 5 Powrót do domu

Gdy Maggie się uspokoiła, w końcu poczuła swoje lepkie ciało i poszła do łazienki, żeby wziąć prysznic. Gdy wyszła, była zaskoczona, widząc byłego starca i dwie kobiety w hotelowych uniformach stojących przy drzwiach łazienki.

Jedna kobieta trzymała pudełko na buty, a druga długą sukienkę w kolorze akwamaryny. Na niej była osłona przeciwkurzowa, a sukienka wyglądała na dobrej jakości.

Trzymając wzrok nisko, starzec przemówił: „Pani Johnson, oto pani ubrania i buty”.

Po jego słowach kobiety położyły sukienkę i buty na łóżku. Potem wszystkie trzy odeszły, zanim Maggie zdążyła o cokolwiek zapytać. W głębi duszy wysoko ceniła sobie obsługę w hotelu. Szkoda, że była tu tylko raz w poprzednim życiu.

Kiedy wychodziła z hotelu, niebo wyglądało ponuro i mgliście. Samochody nadjeżdżające i odjeżdżające włączały światła, ale gęsta mgła wydawała się nieprzenikniona. Zimny wiatr wiał i przynosił gryzącą wilgoć. Wilgotna droga odbijała światła samochodów, tworząc głębokie i płytkie cienie. Scena wyglądała samotnie i niepokojąco.

Maggie zacisnęła mocniej szal i ruszyła w stronę domu.

Hotel był dość daleko od jej domu, ale nie miała pieniędzy, żeby złapać taksówkę. Starszy mężczyzna przygotował dla niej parę wysokich obcasów. W rezultacie, gdy dotarła do bramy domu, dostała pęcherzy na całych stopach, a ból ją znieczulił.

W końcu dotarła do bramy willi, którą odziedziczyła po matce. Ponieważ brama była zamknięta, musiała zadzwonić dzwonkiem i czekać, aż ktoś ją otworzy.

Maggie kpiła z samej siebie. To był jej dom, a ona czekała przy bramie jak gość.

Stojąc w mżawce, trzęsła się z zimna. Po dłuższej chwili ich służąca, Niania Collins, w końcu wyszła powoli, aby otworzyć bramę. Oszołomiona widokiem Maggie, niechętnie zawołała: „Pierwsza pani”.

Po śmierci matki Lily Walker zatrudniła Nianię Collins. Pani Stella opiekowała się matką, ale została zastąpiona przez Nianię Collins, tłumacząc się podeszłym wiekiem.

Maggie spojrzała na nią chłodno i odpowiedziała obojętnie: „Wciąż pamiętasz swoją pierwszą pomyłkę?”

Po jej słowach zignorowała kobietę i wskoczyła na wysokie obcasy. Jej postawa była bardzo arogancka.

Niania Collins stała na deszczu przez dłuższy czas. Zachwycona postawą Maggie, nie odważyła się nawet pójść za nią. Dopiero gdy Maggie odeszła, ruszyła się.

Była przerażona. Po namyśle wiedziała, że Maggie jest teraz po prostu dziewczynką bez matki. Poza tytułem pierwszej miss w rodzinie Johnsonów, Maggie nie miała nic. Z czego była dumna?

Mister tak bardzo faworyzował Tami, że wszystko w rodzinie Johnsonów odziedziczyłaby ona. Teraz musiała tylko dobrze służyć Tami i gospodyni. Tylko nie wiedziała, że nie mają nic do odziedziczenia po rodzinie Johnsonów. Wszystko tutaj należało do rodziny Jonesów. Jeśli chodzi o aktywa rodziny Johnsonów, były już podpisane dla Maggie i tymczasowo zarządzane przez Williama Johnsona ze względu na jej młody wiek.

Zanim Maggie weszła, usłyszała harmonijne i żywe głosy dochodzące z salonu.

Tami powiedziała: „Tato, mamo, dziadek w końcu zgadza się na wasze małżeństwo. To wspaniale, a ja będę nosić nazwisko Johnson, prawda, tato? W końcu zostałam uznana przez naszą rodzinę”.

Teraz Tami nie miała jeszcze nazwiska Johnson. Nazywano ją Tami Walker po matce.

Chociaż była również biologiczną córką swojego ojca, nikt w rodzinie jeszcze o tym nie wiedział. W poprzednim życiu Tami również nie wiedziała i została uznana za dziecko macochy Maggie.