Rozdział 269 Czy ktoś kiedyś będzie mnie pamiętał?

„Oczywiście, w grze, poznałem też wielu przyjaciół. Niektórzy mogą powiedzieć, że gra to tylko zbiór danych, ale na drugim końcu sieci, ci, którzy grają w grę, to prawdziwe istoty, a my wszyscy poświęciliśmy grze swoje prawdziwe uczucia. Niezależnie od tego, czy jest to przyjaźń, czy romantyczny związek, mogliśmy poczuć te emocje w grze. Gra jest jak życie, w którym przyjaciele przychodzą i odchodzą. Czy towarzysze, którzy kiedyś walczyli z tobą do świtu, nadal tam są? Czy mężczyzna, który kiedyś oglądał z tobą krajobraz, nadal tam jest?”

Kiedy nadszedł ten moment, hałaśliwy tłum nagle ucichł, a wszyscy przypomnieli sobie grę, w którą grali, tęskniąc za przyjaciółmi, którzy byli z nimi.

Po kilkudziesięciu sekundach Maggie kontynuowała: „Mapa gry była wielokrotnie powtarzana i być może pewnego dnia wszyscy będziemy musieli się rozstać, a gra nie będzie już taka sama, jak na początku. Ale zawsze będę pamiętać te nigdy nie więdnące kwiaty brzoskwini na południu, walki na Centralnym Terenie z rozbrzmiewającymi bębnami wojennymi, prerie na Swallow Court i blaski na Wind Prayer Platform. Ale czy ktoś kiedyś mnie zapamięta?”