บทที่ 25

เอดายิ้มอย่างอ่อนโยน รอยยิ้มของเธอเป็นเพียงฝันร้ายในความทรงจำของแมทธิวเท่านั้น “มาสิ ส่งมือของคุณมาให้ฉัน”

เธอยื่นมือออกไป ทาเล็บด้วยสีชมพูและประดับด้วยเพชรพลอย ทำให้เกิดแสงเย็นที่ดูเหมือนแสงมีดสั้นในดวงตาของแมทธิว

เขาตัวสั่นและยื่นมือออกมา จากนั้นเธอก็คว้ามือเขาและพาเขาออกจากห้องไป “เขาคงกลัวว่าคุณจะไม่มีเวลาเล่นกับเขาหลังจากเราแต่งงานกัน”