บทที่ 11 เธออ่อนโยนมาก

แอนนาหลบมันอย่างรวดเร็วและกระจกก็แตกด้านหลังเธอ

เธอไม่เคยเห็นเด็กคนไหนดื้อรั้นเท่าเด็กคนนี้มาก่อน แอนนาขมวดคิ้วอย่างโกรธจัด แต่แล้วความโกรธของเธอก็หายไปเมื่อเห็นใบหน้าของเด็กชายคนนั้น

เด็กน้อยนั่งอยู่หลังกำแพงที่ปูด้วยหมอนและเครื่องนอน เขาดูน่ารักและเห็นได้ชัดว่าเขาจะเติบโตมาเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลาในอนาคต