บทที่ 1 อะไรนะ? ท้องเหรอ?

ฉันกำลังร้อนใจ…

แอนนา กาเบรียลรู้สึกว่าร่างกายของเธอเริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ บางทีอาจเป็นผลจากเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่เธอดื่มเข้าไป

เธอได้ยินเสียงประตูเปิดอย่างง่วงนอน

แอนนาพยายามลืมตาขึ้นเพื่อดูว่าใครมาเปิดประตู แต่ประตูก็ปิดลงอย่างรวดเร็ว และมืดเกินไปจนมองไม่เห็นอะไร เธอได้ยินเสียงฝีเท้าที่เข้ามาใกล้เตียง

ทันใดนั้น มีคนมาสัมผัสเธอด้วยมือที่เย็นและชื้นของเขา เธอพยายามผลักเขาออกแต่ไม่สำเร็จ

เขาแข็งทื่อในความมืด หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เริ่มแทรกซึมและครอบงำเธอ

“ โอ๊ย…” แอนนาครางด้วยความเจ็บปวดและโก่งตัว “แฮร์รี่ มันเจ็บปวด… แฮร์รี่… โปรดอย่าอยู่กับเธอ…”

ชายคนนั้นหยุดชะงัก เป็นครั้งแรกที่ผู้หญิงคนหนึ่งเรียกชื่อผู้ชายคนอื่นบนเตียงของเขา

" ผ่อนคลาย."

เสียงที่ไม่คุ้นเคยทำให้แอนนาเกิดความรู้สึกบางอย่าง

เขาไม่ใช่แฮร์รี่นะ! แฮร์รี่อยู่กับเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันแล้ว แล้วเขาจะมาอยู่บนเตียงของฉันได้ยังไง

“ คุณ... คุณเป็นใคร อย่ามาแตะฉัน…” แอนนาข่วนเขาอย่างสิ้นหวัง เล็บยาวของเธอข่วนคอเขา ทำให้เขาครางด้วยความเจ็บปวด นอกจากนี้ เธอยังดึงอะไรบางอย่างออกจากคอเขาด้วยความตื่นตระหนก

อย่างไรก็ตาม ชายคนนี้ไม่มีเจตนาที่จะหยุดเลย

เมื่อเขาเข้าไปลึกและเร็วขึ้น ความเจ็บปวดก็หายไปพร้อมกับความสุขที่เริ่มต้นขึ้น

เสียงครวญครางอันเร่าร้อนของพวกเขาดังขึ้นเรื่อยๆ ในห้องสวีทอันหรูหรา

บอดี้การ์ดที่ประตูยังคงเข้มงวดราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

-

“ อ๊า!” แอนนาตื่นขึ้นทันใดนั้น และหลังของเธอก็เต็มไปด้วยเหงื่อ

เธอฝันถึงคืนนั้นอีกแล้ว

เธอหายใจหอบและเช็ดเหงื่อออกจากใบหน้า เธอยังคงได้ยินเสียงของชายคนนั้น รู้สึกถึงหน้าอกที่เย็นเฉียบของเขา รู้สึกถึงการจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขา และ...

คืนนั้นเมื่อสองสามเดือนก่อนถือเป็นคืนที่น่าอับอายที่สุดของเธอ

หลังจากที่เธอเห็นแฟนของเธอนอกใจเธอไปอยู่กับเพื่อนสนิทของเธอ เธอจึงไปที่ผับเพื่อระบายความเศร้าโศก อย่างไรก็ตาม มีคนวางยาเธอในเครื่องดื่ม และเธอถูกพาตัวไปที่ห้องสวีตสุดหรู และสูญเสียพรหมจรรย์ในที่สุด

แอนนาหน้าแดงและรู้สึกตัวร้อนไปทั้งตัว เธอไม่กล้าคิดอะไรอีก เธอรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า

แอนนากำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมรายงานการทดลองในห้องปฏิบัติการเมื่อเพื่อนร่วมงานของเธอนำแซนวิชทูน่ากลับมา

“ ฮึ!” เธอโยนรายงานที่เขียนยังไม่เสร็จลง วิ่งเข้าห้องน้ำ และอาเจียนอยู่นาน

“ แอนนา คุณท้องเหรอ?”

แอนนาตกตะลึงกับสิ่งที่เพื่อนร่วมงานของเธอพูด และเธอก็หน้าซีดทันที

ฉันท้องเหรอ? จะท้องได้ยังไงล่ะ เธอคิด

อย่างไรก็ตาม เมื่อถึงโรงพยาบาล แพทย์ได้ยื่นรายงานให้เธอและชี้ไปที่ช่องท้องของเธอ “ขอแสดงความยินดีด้วย คุณกาเบรียล คุณตั้งครรภ์ได้ 10 สัปดาห์แล้ว ทารกในครรภ์ดูแข็งแรงดี”

แอนนาเริ่มมองเห็นไม่ชัดและเซไปข้างหน้า เธอรีบเกาะผนังไว้เพื่อทรงตัว

‘ ท้อง… ฉันท้องจริงๆ เหรอ’ แอนนาพึมพำด้วยความไม่เชื่อ

แต่พ่อของเด็กคนนั้นคือใคร ผู้ชายที่ฉันนอนด้วยคืนนั้นเป็นใคร?

เธอเดินช้าๆ ไปตามทางเดินของโรงพยาบาลและรีบวิ่งไปหาหมอในที่สุด “คุณหมอ ฉันเก็บเด็กคนนี้ไว้ไม่ได้ ฉันต้องการทำแท้ง”

“ อะไรนะ?” หมออุทาน “แต่ว่า…”

“ ฉัน… ฉันมีลูกไม่ได้!” แอนนาคว้ามือคุณหมอแล้วอ้อนวอน “ฉันอยากทำแท้งเดี๋ยวนี้!”

ในห้องผ่าตัด แอนนาถอดรองเท้าแล้วนอนลงบนโต๊ะผ่าตัด แม้ว่าเธอจะเตรียมใจไว้แล้ว แต่ร่างกายของเธอกลับเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็ง

เธอไม่สามารถมีลูกคนนี้ได้เพราะเธอยังเรียนอยู่มหาวิทยาลัย…

“ ที่รัก ฉันขอโทษ…” แอนนาพูดกระซิบขณะที่เธอวางมือบนหน้าท้องของเธอ

ในตอนที่กำลังจะเริ่มขั้นตอน ประตูก็ถูก เตะเปิดออกอย่างแรง จากนั้นก็มีชายหลายคนในชุดสูทสีดำวิ่งเข้ามา

“ คุณเป็นใคร” หมอและพยาบาลต่างตกใจ

ก่อนที่แอนนาจะทันตั้งตัว ก็มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาแล้วฉีดยาชาให้กับเธอ

ชายคนดังกล่าวโยนเงินก้อนโตไปให้หมอและเตือนว่า “ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยมาที่โรงพยาบาลเลย และคุณก็ไม่เคยเห็นเราด้วย เข้าใจไหม”

“ ครับ…เข้าใจแล้วครับ” ทั้งคุณหมอและพยาบาลพูดติดขัด

แอนนาตื่นขึ้นหลังจากยาชาหมดฤทธิ์ และพบว่าตัวเองอยู่ในห้องนอนอันหรูหรา

“ คุณกาเบรียลตื่นหรือยัง” ชายวัยกลางคนเดินเข้ามาพร้อมกับถาดอาหาร เขาอมยิ้มขณะที่แอนนาจ้องมองเขาด้วยความประหลาดใจ

“ คุณรู้ชื่อฉันได้ยังไง” แอนนาถาม “คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม”

“ คุณกาเบรียล เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนั้น…เป็นอุบัติเหตุ”

พวกเขาได้จัดเตรียมแม่อุ้มบุญให้กับคุณชายน้อยแต่แอนนากลับถูกพาเข้ามาโดยไม่ตั้งใจ

พ่อบ้านรู้สึกขอโทษเป็นอย่างยิ่ง “เจ้านายของเราพูดว่าเนื่องจากคุณตั้งครรภ์ แสดงว่าเขาก็ต้องการ ลูก”

ตอนนี้แอนนาเข้าใจแล้วว่าเขากำลังหมายถึงชายผู้น่าสงสารที่พรากพรหมจรรย์ของเธอ ไป “ทำไม? เขามีสิทธิ์อะไร? นั่นลูกฉัน ฉันจะทำแท้งถ้าฉันต้องการ!”

พ่อบ้านส่งหนังสือพิมพ์แผ่นหนึ่งให้แอนนา “ทำไมคุณไม่อ่านอันนี้ก่อนล่ะ”

แอนนาไม่เต็มใจที่จะทำเช่นนั้น แต่แล้วเธอก็เห็นพาดหัวข่าวว่า “กลุ่มกาเบรียลถูกเปิดโปงว่าใช้ของปลอม มูลค่าหุ้นของบริษัทตกต่ำลงเมื่อเช้านี้ กลุ่มกาเบรียลจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร”

แอนนาคว้าหนังสือพิมพ์มาอ่าน ใบหน้าของเธอซีดเผือก เธอตะโกนใส่พ่อบ้านว่า “เจ้านายของคุณทำใช่ไหม เขาไร้ยางอายขนาดนั้นได้ยังไง”

พ่อบ้านตอบอย่างใจเย็นว่า “คุณกาเบรียล หากคุณให้กำเนิดทารกคนนี้ ไม่เพียงแต่กลุ่มกาเบรียลจะรอดเท่านั้น แต่คุณยังจะได้รับเงินสี่ล้านเหรียญอีกด้วย คุณไม่อยากให้ธุรกิจครอบครัวของคุณล้มละลายใช่ไหม”

แอนนาฉีกหนังสือพิมพ์เป็นชิ้น ๆ

พ่อบ้านยื่นเอกสารให้เธอโดยไม่พูดอะไร

แอนนาอ่านเอกสารนั้นเป็นเวลานาน จากนั้นจึงกัดฟันแน่นและพูดออกมาว่า “ฉันจะเซ็นเอกสาร!”

8 เดือนต่อมา…

ครืนๆ!

เสียงฟ้าร้องทำให้แอนนาตื่นขึ้น

ทันใดนั้น แอนนาก็รู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมา เธอจึงเอื้อมมือไปหยิบกระดิ่งบนโต๊ะข้างเตียง

“มันมาแล้ว! ลูกกำลังจะออกมา!” แอนนาถอนหายใจแรงๆ และได้ยินเสียงทารกร้องไห้

เธอพยายามลืมตาขึ้นมาเพื่อดูทารก แต่พยาบาลได้นำทารกออกไปแล้ว

ไม่กี่นาทีต่อมา แอนนาก็อยู่ในห้องผู้ป่วยแล้วขณะที่พ่อบ้านเดินเข้ามา

แอนนายังคงเจ็บปวดอยู่เมื่อเธอถามว่า “ลูกของฉันอยู่ไหน”

“ เขาอยู่กับนายของฉัน เป็นเด็กดี” พ่อบ้านพูดและวางซองจดหมายไว้บนโต๊ะ “นี่คือเช็คเงินสดมูลค่าสี่ล้านเหรียญ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง”

หลังจากนั้นพ่อบ้านก็หันหลังเพื่อจะออกไป

“ ไม่นะ หยุดเถอะ ให้ฉันได้พบลูกของฉันเถอะ...” แอนนาตกใจและพยายามลุกออกจากเตียง

ในที่สุดแล้วเด็กคนนั้นก็เป็นของเธอ

อย่างไรก็ตาม เธออ่อนแอเกินไปและล้มลงกับพื้นทันที ท้องของเธอเต้นตุบๆ บ่อยครั้ง ทำให้เธอส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด เมื่อเธอเห็นเขาเดินจากไป แอนนาพูดด้วยน้ำเสียงวิงวอนว่า “ฉันขอร้องคุณ โปรดให้ฉันได้เห็นลูกของฉันด้วย…”

ไม่กี่นาทีต่อมา พยาบาลก็มาส่งยาให้แอนนา เธอตกใจมากเพราะมีเลือดจำนวนมากอยู่บนพื้น

แอนนาแทบจะมีสติสัมปชัญญะเมื่อได้ยินพยาบาลตะโกนว่า “คุณหมอซานเชซ มีทารกอีกคนอยู่ในตัวเธอ!”