Rozdział 37

Ona

Mimo całej mojej brawury słowa mojego napastnika napełniają mnie przerażeniem. Implikacje są jasne, a panika narasta we mnie. Nie, nie, nie. Myślę rozpaczliwie, nienawidząc siebie za to, że ich sprowokowałam. Gdybym trzymała język za zębami, czy po prostu by mnie zabili? Czy sama to na siebie sprowadziłam? Otwieram usta, żeby krzyknąć, gdy wyciąga do mnie rękę, w jego ciemnych oczach błyszczy czysta złośliwość, ale zanim zdążę wydać jakikolwiek dźwięk, za wilkami rozbrzmiewa głos.

„ Zabierz od niej ręce!” Roger pojawia się znikąd i przez chwilę jestem pewien, że mam halucynacje. Skąd się wziął?