บทที่ 6 ความฝันเปียก

โมนาลิซ่า

“กางขาให้กว้างๆ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก และน้ำเสียงของเขาก็ชี้ให้เห็นชัดเจนว่านี่ไม่ใช่คำแนะนำ แต่มันเป็นคำสั่ง และฉันก็ทำตามที่เขาบอกอย่างรวดเร็ว

“ค่ะ พ่อ” ฉันส่งเสียงอ้อแอ้โดยกางขาทั้งสองข้างออก

เขายืนอยู่ที่ขอบเตียงในสภาพเปลือยกายทั้งตัวพร้อมกับอวัยวะเพศขนาดใหญ่ที่โผล่ออกมาและแข็งตัวเต็มที่ หัวของมันเต้นระรัวและทำให้จิ๋มของฉันเปียกมากขึ้น

ฉันเปลือยกายเพื่อความปลอดภัยในกางเกงเลกกิ้งตาข่ายที่ฉันสวมอยู่ และสายตาหิวโหยของเขาคอยมองไปทั่วร่างกายของฉันชั่วครู่ ก่อนที่เขาจะครางและขึ้นเตียงกับฉัน

“เจ้าเด็กร่านสกปรก” เขาคำรามพร้อมกับตบที่หัวนมขวาของฉันซึ่งทำให้ฉันหายใจไม่ออกและครางออกมา “เธออยากให้พ่อเย็ดเธอไม่ใช่เหรอ” เขาตบที่หัวนมซ้ายของฉันและฉันก็รู้สึกว่าช่องคลอดของฉันกระตุก ฉันหื่นมาก!

“ใช่ พ่อ ฉันอยากให้พ่อเย็ดฉันสุดๆ!” ฉันร้องออกมาและรู้สึกว่าหัวของอวัยวะเพศของเขา อยู่ที่ริมฝีปากช่องคลอดของฉัน มันรู้สึกดีมากและฉันรู้สึกเหมือนว่าฉันจะเสร็จตรงนั้นและตอนนั้น แต่ฉันอดไว้ ฉันต้องการที่จะเสร็จก็ต่อเมื่อเขาอยู่ในตัวฉัน “ฉันจะเย็ดเธออย่างหนัก” หัวของเขาดันเข้าไปในริมฝีปากช่องคลอดของฉันและฉันก็กลอกตากลับด้วยความสุข แขนของฉันโอบรอบตัวเขาแน่นในขณะที่ฉันรอคอยอวัยวะเพศของเขาอย่างกระตือรือร้น

“ลิซ่า!” จู่ๆ ฉันก็ได้ยินเสียงคนอื่น เป็นเสียงแม่ของฉัน และจู่ๆ ก็ไม่มีใครอยู่บนตัวฉันอีกต่อไป*

“ลิซ่า ลุกขึ้น!” ฉันได้ยินแม่พูดเสียงดัง ทำให้ฉันตื่นจากฝันเปียกที่เพิ่งเกิดขึ้น

ฉันรีบลุกขึ้นนั่งเมื่อรู้ตัวว่าสิ่งที่ฉันกอดไว้แน่นคือหมอนของฉัน ประตูเปิดออกในตอนนั้นเอง และแม่ก็เดินเข้ามาในห้อง

“แม่” ฉันเรียกชื่อเธอ และเธอก็หรี่ตามองฉัน “ ทำไมแม่ถึง เขินจัง” เธอถาม และคำถามนั้นยิ่งทำให้ฉันเขินมากขึ้นไปอีก “โอ้ ไม่มีอะไร ฉันไม่รู้ว่าทำไม” ฉันพึมพำตอบ เพราะไม่มีทางบอกแม่ได้ว่าฉันเพิ่งฝันว่าฉันกำลังจะฟันลูเซียส ดีวีน

“เอาล่ะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ” เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง และฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อดูเวลา

ตอนนั้นเป็นเวลาบ่ายสอง ฉันเพิ่งเข้านอนได้ประมาณสองชั่วโมง และฉันก็สงสัยว่ามีเรื่องสำคัญอะไรนักหนาที่แม่ต้องปลุกฉันขึ้นมาเพื่อคุย

“มีอะไรหรือเปล่าแม่” ฉันถามเธอ และเธอก็นั่งลงข้างๆ ฉันบนเตียง พร้อมกับถอนหายใจเบาๆ

"ผ่านมาหลายปีแล้วนับตั้งแต่คุณเดวีนไม่ได้ช่วยเรา..."

ฉันอยากจะครางออกมาดังๆ ว่าฉันจะกำจัดผู้ชายคนนี้ออกจากความคิดได้ยังไง ในเมื่อความจริงและความฝันของฉันหมุนรอบตัวเขาไปหมด

"และฉันคิดว่าถึงเวลาแล้วที่เราจะต้องเริ่ม ทำอะไรสักอย่างเพื่อตัวเราเอง ฉันไม่ได้คิดเรื่องนี้มานานหลายปีแล้ว แต่ตอนนี้เขากลับมาแล้ว ฉันรู้ว่าต้องหาอะไร ที่ดีกว่านี้ทำ งานของฉันในฐานะผู้จัดการเป็นงานที่ดี แต่คุณเดวีนช่วยให้ฉันได้งานนั้นมา ฉันเลยคิดว่าจะลาออกจากงานแล้วหางานใหม่ และอยากให้คุณหางานพาร์ทไทม์หรืออะไรทำนองนั้นด้วย ฉันไม่อยากให้เราเกาะกินคุณเดวีนอยู่ร่ำไป"

“แม่” ฉันเรียกและยกคิ้วขึ้น

“คุณเดวีนพูดอะไรกับคุณบ้างหรือเปล่า” ฉันถามเธอ

“ไม่เลย เขาเป็นคนดีมาก แต่ฉันคิดว่าการที่เขากลับมาที่ประเทศนี้ก็เพื่อแต่งงานและมีครอบครัว การที่เราอยู่กับเขาอาจจะไม่เหมาะกับครอบครัวใหม่ของเขา ฉันจึงคิดว่าเราควรเริ่มทำอะไรด้วยตัวเองและออกไปจากชีวิตเขาในอีกไม่กี่เดือน” แม่ตอบ ฉันจึงเม้มริมฝีปากเป็นเส้นบางๆ เมื่อรู้ว่าแม่พูดถูก “ เราไม่สามารถพึ่งพาเขาได้อีกต่อไป” “แม่พูดถูก แม่” ฉันเห็นด้วยกับแม่ “แม่ดีใจที่แม่ก็เห็นเหตุผลในตัวฉันเหมือนกัน”

“ฉันจะหางานพาร์ทไทม์ทำ เพื่อนๆ ของฉันส่วนใหญ่ก็ทำงานพาร์ทไทม์กันอยู่แล้ว ถ้าฉันไม่เริ่มคุ้นเคยกับการทำงานตอนนี้ ฉันอาจจะลำบากเมื่อต้องเริ่มทำในที่สุด” “ดีมาก” เธอประคองใบหน้าของฉันไว้ในมือ “ลูกสาวตัวน้อยของฉันโตแล้ว” เธอกล่าว และฉันก็หัวเราะคิกคัก

“ฉันไม่ตัวเล็กอีกต่อไปแล้ว” ฉันพูดเล่น “เธอยังเป็นเด็กน้อยของฉัน แต่ใช่แล้ว เธอโตแล้วด้วย บอกฉันหน่อยสิว่าตอนนี้เธอมีผู้ชายคนไหนในชีวิตบ้าง” เธอถามพร้อมกับยิ้มเยาะและดึงมือออกจากหน้าฉัน จิตใจของฉันนึกถึงลูเซียสทันที แต่ฉันระงับความคิดนั้นไว้ทันที

“ฉันเพิ่งพบกับผู้ชายคนหนึ่งวันนี้ และเขาเป็นคนดีมาก” ฉันตอบโดยหมายถึงไบรอันต์ “แล้วคุณชอบเขาไหม” แม่ถาม

“ใช่ ฉันทำจริงๆ” ฉันตอบไปอย่างไม่ยี่หระ

“อยากเล่าให้ฉันฟังไหมว่าคุณรู้จักเขาได้ยังไง”

“ฟรานเชสก้าแนะนำเราให้รู้จักกันวันนี้หลังเลิก เรียน และฉันคิดว่าเราคงจะจริงจังกันเร็วๆ นี้”

“เยี่ยมมาก ลิซ่า และใช่แล้ว! ฉันอยากแจ้งให้คุณทราบว่าฉันจะไม่อยู่บ้านเป็นเวลาสามวันเนื่องจากต้องไปทำงาน”

“แน่นอน คุณจะออกเดินทางเมื่อไหร่?”

“ฉันจะออกเดินทางพรุ่งนี้ตอนเที่ยง ดูแลบ้านเมื่อฉันไปแล้ว และอย่าลืมใจดีกับคุณเดวีนด้วย ถ้าคุณทำอาหารเอง ก็ทำอาหารให้เขาสองคนแล้วเสิร์ฟให้ด้วย คุณควรช่วยเหลือเขาทุกวิถีทางที่ทำได้”

“ฉันจะทำแน่นอน” ฉันตอบเหมือนลูกสาวที่เชื่อฟังและกตัญญู แต่ฉันรู้ว่าฉันจะไม่ทำอย่างนั้น การเข้าใกล้ผู้ชายคนนั้นจะยิ่งทำให้ฉันยิ่งอยากถูกล่อลวงมากขึ้น และฉันก็ไม่อยากถูกล่อลวงเช่นกัน

“ราตรีสวัสดิ์ ลิซ่า” แม่จูบหน้าผากฉันแล้วลุกจากเตียง แม่เดินออกจากห้องไป ฉันจึงถอนหายใจเบาๆ นึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

อันหนึ่งก็โดดเด่นที่สุดแน่นอน... ความฝันเปียกๆ ที่ทำให้จิ๋มของฉันชื้นมาก