บทที่ 114 เกรย์สัน

โมนาลิซ่า

ผ่านมาหลายวันแล้ว สองสามวันหรืออาจจะสี่วัน ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าตอนนี้ฉันยังมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน สัญญาณเดียวที่บ่งบอกว่าฉันยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างชัดเจนคือน้ำตา

ฉันเหลือบมองอาหารบนโต๊ะในห้องและละสายตาจากมันไป ฉันไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่ถูกพามาที่นี่ ฉันดื่มน้ำเพื่อประทังชีวิต แต่ฉันทนกินไม่ได้เลยเมื่อฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างนอก เมื่อฉันไม่รู้ว่าแม่ของฉันอยู่ในอาการอย่างไรตอนนี้ และเมื่อฉันไม่รู้ว่าลูเซียสยังมีชีวิตอยู่หรือ... หรือตายไปแล้ว