บทที่ 105 การตัดสินใจ

ไดแอน เซบาสเตียน

ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อทบทวนการกระทำของตัวเอง ส่วนหนึ่งของตัวฉันบอกให้ปล่อยวาง ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ และปล่อยให้ลิซ่าอยู่กับลูเซียสในขณะที่ฉันยังคงรักษาระยะห่างจากพวกเขาไว้บ้าง

แต่ส่วนลึกๆ ในตัวฉันไม่อาจยอมให้สิ่งนั้นเกิดขึ้นได้ ฉันไม่สามารถปล่อยให้ลิซ่าอยู่กับลูเซียสต่อไปได้ และฉันก็ไม่สามารถให้อภัยลูเซียสได้เช่นกัน ยิ่งฉันคิดเรื่องนี้ ฉันก็ยิ่งโกรธมากขึ้น ยิ่งฉันนึกถึงช่วงเวลาที่อยู่กับเซบมากขึ้น ฉันก็ยิ่งโกรธมากขึ้น ยิ่งฉันมองสร้อยข้อมือที่ลูเซียสซ่อนไว้จากฉันมาหลายปี ฉันก็ยิ่งโกรธมากขึ้น