Rozdział 2 Pół Wilczyca, Pół Demonica

ŁUCJA.

Szłam właśnie z parteru domu w stronę głównej kuchni, gdy usłyszałam głos Manuela, który wchodził do kuchni przez drzwi wyjściowe i szukał Stelli. Zatrzymałam się w miejscu.

Nigdy nie lubiłam Manuela. Był leniwy jak świnia, ale kopulował ze wspaniałą samicą. I starałam się go unikać, jak tylko mogłam, ponieważ zawsze się kłóciliśmy. I byłam pewna, że gdyby nie było Stelli, dawno wyrzucono by mnie z tego sierocińca z jego powodu.

„Lucy jest gotowa na Omega Feast. Upewnij się, że ma odpowiednie ubranie, aby wziąć udział w ceremonii.” Manuel wykrzyknął, gdy jego kroki zabrzmiały na kuchennej podłodze.

Stella przygotowywała dania na kolację, a ja miałam przyjść i jej pomóc. Zamiast tego schowałam się w garderobie, żeby móc posłuchać więcej ich rozmowy.

„Co? Co zrobiłeś?” zapytała Stella, a ja mogłem sobie tylko wyobrazić grymas na jej twarzy.

„Wpisałam ją na Omega Feast. Sprawdzili tylko jej zdjęcie i od razu została przyjęta”.

Moje oczy rozszerzyły się, gdy moje ręce powędrowały do klatki piersiowej, ściskając koszulę, jakby to wystarczyło, by zatrzymać moje serce, ale biło szybko. Oparłam się plecami o zimną ścianę , jednocześnie uspakajając oddech. Przyprawy i mieszanie się zbyt wielu zapachów wystarczyłyby, by mnie nie wyczuli, ale prawdopodobnie usłyszeliby bicie mojego serca, gdybym nie potrafiła go kontrolować.

Omega Feast, gdzie samice Omega, które osiągnęły pełnoletniość, w wieku od 18 do 19 lat, były wystawiane na pokaz publiczności albo na licytację, albo na pojedynek, na wypadek gdyby nikt nie chciał zrezygnować z licytacji. A potem Omega będzie własnością zwycięzcy i zostanie niewolnicą, głównie dla przyjemności.

Na początku nie rozumiałem, po co Omega Feast, skoro samce mogą po prostu kupić samicę, której chcą na noc, przy rosnącej populacji klubów nocnych i ze striptizem wszędzie, zarówno dla ludzi, jak i zmiennokształtnych. Dopiero gdy usłyszałem, jak niektórzy przyjaciele Stelli stwierdzili, że Alfy i inni miliarderzy-zmiennokształtni wykorzystują to wydarzenie, aby podnieść swoje ego, chcąc być najpotężniejszym mężczyzną na Północy, co oczywiście organizator uczty wykorzystywał.

„Ale ona nie ma wilka”.

„Ale ona ma już osiemnaście lat, prawda?”

„Tak, jest. Ale czy te Alfy nie chcą Omegi z wilkiem?”

„Cóż, ona nie jest pierwszą Omegą, która zostanie wybrana bez wilka na uczcie, więc jestem pewien, że to nie będzie problem. Muszą tylko zostać poinformowani. A jeśli nikt jej nie chce, wrzucę ją z powrotem tutaj i będzie wolna w przyszłym miesiącu. Ale powiedzieli, że jest piękna jak żadna inna Omega na tegorocznej uczcie, więc jestem pewien, że zostanie wybrana”.

„Ona jest słodką dziewczyną...” Stella naprawdę mnie lubiła. Ja też ją lubiłem. Była jedyną dorosłą osobą w tym miejscu, która traktowała mnie uczciwie.

„Słodka? Jest lekkomyślna i powoduje tu za dużo chaosu. Lepiej, żeby poszła gdzieś, gdzie będzie użyteczna i gdzie będziemy mogli na niej zarobić. Poza tym jestem pewien, że pewnego dnia wyrosną jej rogi i będzie rządzić każdym innym wilkiem tutaj, więc lepiej rzuć ją komuś, kto ją oswoi”.

Zachichotałem cicho. Uważaj, czego sobie życzysz, dupku.

„Nie wiem, dlaczego jej nie lubisz. Ona chroni szczeniaki tutaj, a jeśli rzuca paskudne zachowanie, to dlatego, że chroni siebie i ich”.

Sprawdzone. Sprawdzone.

„I nie wiem, co ci zrobiła, że tak ją lubisz. Mówiłem ci, nigdy się do nich nie przywiązuj. Czy zapomniałeś, że te młode szczeniaki zostały nam po prostu przekazane, żebyśmy się nimi zaopiekowali, dopóki nie osiągną pełnoletności? Kiedy skończą osiemnaście lat, wtedy pójdą same”.

„Ale dlaczego po prostu nie pozwolimy jej odejść, jak innym? Dlaczego musisz ją wpisać na listę Feast?”

Sprawdź ponownie.

„Bo potrzebujemy pieniędzy! Czy ty jesteś głupi? Ta uczta zdarza się raz na dwa lata! Mamy szczęście, że w tym roku mamy osiemnastolatka. Przez ostatnie dwie uczty nie mieliśmy nikogo”.

„Ona wie, że opuści to miejsce w przyszłym miesiącu”. Stella brzmiała zmartwiona, podczas gdy ja wciąż słyszałam, jak nóż zderza się z deską do krojenia.

„Zmiana planów, wyjeżdża za tydzień”.

Dlaczego zapomniałem, że mam już osiemnaście lat, według wieku, który im podałem, gdy przybyłem tu dwa lata temu? Chyba bawiłem się za dobrze, a teraz byłem skazany na zagładę.

Nadal opierając plecy o ściany, zacisnąłem dłonie w pięści i zamknąłem oczy, próbując powstrzymać emocje przed przejęciem nade mną kontroli. Już byłem na skraju zerwania naszyjnika z szyi, ale udało mi się powstrzymać.

Mam na imię Lucija.

Albo Lucy, sierota omega dla zmiennokształtnych z tego sierocińca i ludzi wokół nas.

Ale miałam sekret, który miałam zachować tak długo, jak to możliwe.

Byłem tylko w połowie wilkołakiem, a druga połowa mnie była demonem. Więc rogi, o których wspomniał Manuel, mogą mi wyrosnąć, mogą faktycznie wyskoczyć w każdej chwili, jeśli nie będę potrafił się kontrolować.

Dwa lata temu, dokładnie w dniu, w którym skończyłam osiemnaście lat, uciekłam z zaświatów, korzystając z niewidzialnego płaszcza, który udało mi się zdobyć od pewnej uroczej czarownicy mieszkającej w zaświatach, oraz naszyjnika, którego nie zdjęłam z szyi, odkąd wróciłam do świata ludzi.

Niewidzialny płaszcz uniemożliwił demonom wyczucie mojej obecności, gdy przechodziłem obok nich, ułatwiając mi dotarcie do portali bez niczyjego zauważenia, zwłaszcza strażników demonów, którym mój ojciec nakazał mnie pilnować. Mogłem go jednak używać tylko w podziemiu – płaszcz traci swoją magię, gdy przekracza inne królestwa. Zostawiłem go więc gdzieś w pobliżu portalu, którego użyłem do przeniesienia się do tego królestwa.

Podczas gdy naszyjnik na mojej szyi tłumił moc we mnie.

Gdybym stłumił moją moc, nie mógłbym skrzywdzić żadnej żywej duszy, która należałaby do zaświatów. A bez mojej mocy mój ojciec, Książę Ciemności, nie byłby w stanie mnie wyśledzić w ludzkim królestwie.

Demon Royals mogą być bogami Podziemia, ale przestrzegaliśmy paktów i zasad innych królestw. Nie mogliśmy po prostu wziąć żywych ludzi lub kogokolwiek, kogo chcieliśmy, i zabrać ich do naszego świata, chyba że sprzedali swoje dusze demonom lub zgłosili się na ochotnika do odwiedzenia Podziemia.

A gdy już tam będą, będą nasze ciałem i duszą.

Tak, mam na imię Lucija, Demoniczna Księżniczka Chaosu.

Mój ojciec spłodził setki demonów, na przestrzeni wieków, ale wszystkie były płci męskiej. Byłam jego pierwszą i jedyną córką. I nie miało dla niego znaczenia, że w moich żyłach płynie krew wilkołaka, co było powodem, dla którego uciekłam, gdy tylko skończyłam osiemnaście lat i będę mogła sama korzystać z portalu.

Mój ojciec chciał oczyścić moją krew i usunąć wszelkie ślady krwi wilkołaka poprzez rytuały, ofiary i naturalne zapłodnienie płynami nasiennymi demonów - krótko mówiąc, orgie seksualne.

Chociaż rytuały i orgie seksualne są powszechnym widokiem w zaświatach, nie byłem na to gotowy. Nie chciałem, aby krew, która była moim jedynym połączeniem ze zmarłą matką, zniknęła. Poza tym moje ciało należy do mnie. Będę robił, co mi się podoba, a mój ojciec nie będzie mi mówił, co mam z nim robić.

I ci zmiennokształtni też by tego nie zrobili. Dlatego musiałem ruszyć i wydostać się z tego miejsca, zanim wrzucą mnie do jeszcze głębszej dziury.

Cicho opuściłem pokój i pośpiesznie udałem się do przydzielonej mi sypialni. Gdy tylko znalazłem się w środku, zabrałem się do działania i wrzuciłem kilka moich rzeczy, w tym oszczędności całego życia, do plecaka, który udało mi się zdobyć z drugiej ręki. Torba nie była wystarczająco duża, ale wystarczyłaby na kilka dni.

Zimna pogoda nic mi nie zrobiła. Moja temperatura ciała była przystosowana do każdej pogody, więc jeśli nie miałem dokąd pójść, mogłem po prostu znaleźć dowolną jaskinię, w której mogłem rozbić obóz na resztę nocy, zanim mogłem kontynuować podróż jutro.

Ale nie miałem pojęcia, gdzie iść później. Wybrałem Północ właśnie dlatego, że w tym miejscu nie było żadnych zasad, żadnych ludzi rządzących zmiennokształtnymi biegającymi dookoła. Jako Omega, przynajmniej tak udawałem - nie potrzebowałem stada, które by mnie adoptowało. Wystarczyło, że mieszkałem w sierocińcu, który dawał schronienie nieletnim, dopóki nie osiągnęli pełnoletności.

To był powód, dla którego powiedziałem im, że mam zaledwie szesnaście lat, kiedy przyjechałem tu dwa lata temu. A bez wilka i bez śladu po mnie wszędzie, nikt nie wątpił w mój wiek. Miałem ukończyć sierociniec w przyszłym miesiącu. I już myślałem o życiu jak człowiek. Ale może miesiąc wcześniej nie byłoby tak źle.

Musiałam się tylko upewnić, że uda mi się stąd uciec tak daleko, jak to możliwe, przynajmniej do czasu uczty, aby nikt już mnie nie szukał.

Drzwi do mojej małej sypialni się otworzyły, a moje ciało podskoczyło, gdy próbowałam przykryć plecak kocem. Ale to wciąż nie wystarczyło. Moja mała komoda była otwarta, a moje ubrania były porozrzucane od podłogi do łóżka, tak jak wszystkie inne rzeczy w moim pokoju, jakby ktoś go splądrował i czegoś szukał.

"Co robisz?"