Rozdział 246

Thea zobaczyła dumę na twarzy Alfy Ulrica. Poczuła, jak płynie z niego, gdy przyglądał się scenie. Dwie dekady pracy, wiary i czekania były tego warte. Był dumny z niej, z mężczyzn z drużyny Delta i ich poświęceń, i z siebie, że podejmował właściwe decyzje. Był dumny ze swoich synów, że byli jej godni i wspierali ją tak, jak tylko partnerzy mogli.

Zespół Delta miał podobne odczucia. Wiedzieli, że to dopiero początek, ale przygotowywali się do tego przez większość swojego życia – aby Thea ich poprowadziła.

Jej ojciec również był z niej dumny, ale też trochę zmartwiony tym, co to z nią zrobi. Nadal była jego małą dziewczynką, jego jedynym dzieckiem, jego ukochaną córką i nadal chciał ją chronić. Przypomniał sobie, żeby mieć wiarę. Bogini ją obdarowała. Wybrała. Przygotowała ją. Da sobie z tym radę.