Rozdział 2 Niewierność

Xenia stała tam, z bijącym sercem, czując się całkowicie upokorzona.

Vickie natomiast nie miała jej tego za złe. Szybko pociągnęła Xenię za sobą, jakby ją chroniąc, i krzyknęła do Vince'a.

Czy więc Vickie była tą osobą, która ją wrobiła, czy nie? Zastanawiała się Ksenia.

„Vince, to już za dużo! Nie masz wstydu? Jak mogłeś napaść na moją przyszłą synową? To po prostu śmieszne!”

Potem zwróciła się do Xenii, która miała czerwoną twarz i powiedziała stanowczo: „Nie martw się, Xenia. Jestem tu dla ciebie”.

Xenia nic nie powiedziała, po prostu obserwowała starszą kobietę, zdezorientowaną i podejrzliwą.

Vince, siedzący na wózku inwalidzkim, tylko uśmiechnął się z politowaniem. „Wow, jesteś wcześnie! Planując to wszystko, czy w ogóle zaprosiłeś tatę?”

Xenia zmarszczyła brwi, gdy mama Trevora wyprowadziła ją na zewnątrz, dodając jej otuchy.

„Xenia, nie przejmuj się nim. Nie bój się. Mam twoje plecy!”

Xenia była teraz naprawdę zdezorientowana. Nie była pewna, kto tak naprawdę był mózgiem tej operacji, więc uprzejmie odmówiła. „Pani Morrison, myślę, że lepiej będzie, jeśli wrócę sam na chwilę”.

Vickie nie pozwoliła jej odejść. Mocno chwyciła Xenię za nadgarstek i pociągnęła ją na korytarz, gdzie miała spotkać się ze Stefanem Morrisonem, ojcem Vince'a.

„Stefan, Vince zhańbił moją przyszłą synową! Xenia straciła z nim dziewictwo. Potrzebujemy wyjaśnień już dziś !”

Słysząc to Stefan wpadł we wściekłość i krzyknął na górę: „Ty draniu, zejdź tu!”

Ksenia zamarła w miejscu, wbiła paznokcie w dłoń, czując ostry ból w sercu.

Miała zostać przyszłą wnuczką Stefana.

Biorąc pod uwagę taki obrót spraw, zastanawiała się, jak teraz zdoła stanąć twarzą w twarz z Trevorem i Stefanem.

Stefan, wyraźnie zaniepokojony, złapał się za pierś i rozkazał lokajowi: „Szybko! Przyprowadź tu tego drania!”

Kamerdyner posłuchał i wkrótce wrócił, zwożąc Vince'a na wózku inwalidzkim na dół windą.

Gdy Vince wszedł do salonu, Stefan wpadł we wściekłość, uderzył laską w stół i zażądał: „Wytłumacz się, natychmiast!”

Zanim Vince zdążył przemówić, Vickie wtrąciła się: „Stefan, Vince został odurzony wczoraj wieczorem na kolacji biznesowej. Wrócił do domu, zobaczył Xenię mieszkającą z nami i uczynił z niej cel. Rozkazał służącemu, żeby przyprowadził ją do swojego pokoju!”

Jej słowa sprawiły, że kilku strażników wprowadziło służącego o poobijanej twarzy.

Sługa natychmiast uklęknął i błagał o litość. „Panie Morrison, proszę mi wybaczyć! Zostałem zmuszony do wykonania rozkazów pana Vince’a Morrisona. Nie mogłem go nie posłuchać!”

Wszystkie dowody zdawały się obciążać Vince'a!

Ale Xenia czuła, że coś jest nie tak.

Wtedy coś do niej dotarło.

Nie, to nie mógł być Vince!

Wczoraj wieczorem, kiedy Vince wrócił do swojego pokoju i zastał w łóżku śpiącą kobietę, początkowo wpadł we wściekłość i miał ochotę ją wyrzucić.

Brzmiał, jakby nie wiedział, co się dzieje.

Ale potem, zupełnie niespodziewanie, zmienił zdanie i przespał się z nią, prawdopodobnie z powodu narkotyku.

Pamiętała, że czuła się osłabiona i senna po wypiciu mleka, tego samego mleka, które dawała jej mama Trevora!

I wtedy do niej dotarło. Vickie to zaaranżowała!

Zdając sobie sprawę z prawdy, Xenia szybko powiedziała: „Nie! Stefan…”

Zanim zdążyła dokończyć, Vince przerwał jej z nutą sarkazmu: „Cokolwiek teraz powiem, nie będzie miało znaczenia. Zraniłem Xenię. Przyjmę wszystko, co przyjdzie”.

Xenia była w szoku i patrzyła na Vince'a.

Nie mogła uwierzyć, że przyznał się do błędu, mimo że to wcale nie była jego wina!

Nagle Stefan wściekle uderzył Vince'a laską w ramię, krzycząc: „Skurwysynu! Ty skurwysynu!”

Vince skrzywił się, ale nie narzekał.

Słysząc gniewny głos Stefana, Xenia poczuła, jak jej serce staje.

„Jaki masz plan na ten bałagan?”

„Poślubię ją. Przyznam się do tego” – powiedział Vince wprost.

Stefan prychnął, patrząc na niego z pogardą. „Poślubić ją? To twoje rozwiązanie? Jaki zarozumialec. Jesteś pewien, że Xenia będzie chciała cię poślubić?”

Wtedy Stefan spojrzał na lokaja. "Przynieś bat."

Kamerdyner wyglądał na przerażonego i próbował bronić Vince'a. „Panie Morrison, Vince nie jest wystarczająco silny. Nadal jest ranny po wypadku samochodowym. Jak może znieść bicie?”

"Zamknij się i to zrób!" Stefan rzucił mu intensywne spojrzenie i uciszył lokaja jednym spojrzeniem.

Niedługo potem powrócił kamerdyner, trzymając w rękach długi bat.

Stefan, ściskając gruby skórzany bicz, spojrzał na Xenię i zapytał: „Xenia, chcesz wyjść za Vince'a? Jeśli się wahasz, będę go bił, aż umrze. Uważaj to za swoją rekompensatę! A resztę rekompensaty możesz ustalić sama”.

Xenia, wyglądająca na zaniepokojoną, pochwyciła spojrzenie Vince'a. Spojrzał w górę, był blady, ale udało mu się na jego twarzy słaby uśmiech.

„Jeśli mnie wybierzesz, obiecuję ci dom. Mimo że teraz jestem niepełnosprawny, zrobię wszystko, żebyś był szczęśliwy. Jeśli nie chcesz, po prostu odejdź. Nie musisz patrzeć, jak mnie biją”.

Ale zanim zdążył powiedzieć więcej, Stefan rozkazał lokajowi powalić Vince'a na podłogę, zmuszając go do uklęknięcia.

Szybkim ruchem Stefan uderzył Vince'a batem w plecy.

Vince zesztywniał, wyraźnie odczuwał ból, a jego koszula zrobiła się czerwona od krwi.

W oczach Xenii pojawiły się łzy, a jej serce zaczęło bić.

Widziała jak Vince znosi karę i przypomniała sobie o sobie. Kilka lat temu jej siostra fałszywie oskarżyła ją o kradzież i nikt nie uwierzył jej wersji wydarzeń.

Zarówno ona, jak i Vince padli ofiarą czyjegoś spisku.

Jego obietnica domu wywarła na niej wrażenie, oferując jej ucieczkę od nieszczęśliwego życia rodzinnego.

Ale potem był Trevor...

Jej myśli krążyły na myśl o ich trzyletnim związku z nim.

Jak mogłaby zerwać z nim znajomość?

Xenia mocno zacisnęła oczy, przytłoczona wspomnieniami poprzedniego wieczoru, kiedy przyszła prosić Trevora o pomoc.

Wyznała Trevorowi, że jej rodzina ją zdradziła, i zasugerowała, żeby szybko się pobrali, aby przechytrzyć ich intrygi.

Ale Trevor powiedział: „Xenia, nie wierzę, że ktoś inny mógłby skrzywdzić jej córkę do takiego stopnia. Czy ty czegoś nie rozumiesz? Nie martw się, Xenia. Moja mama się tobą zaopiekuje. Jesteś z nią bezpieczna. Po prostu zrelaksuj się i zostań w moim domu. Nie chodzi o to, że nie chcę cię poślubić, Xenia. Chcę tylko zaplanować odpowiednie oświadczyny, a potem zdobyć licencję małżeńską. Ten projekt archeologiczny to jedyna w życiu szansa. Nie mogę jej przepuścić. Proszę, poczekaj na mnie. Jak wrócę, weźmiemy ślub!”

W jej umyśle rozbrzmiewał uspokajający, niemal nierealny głos Trevora, jakby wciąż do niej mówił, boleśnie szarpiąc za struny jej serca.

Jednak brutalna rzeczywistość, którą wymierzały kolejne uderzenia batem, brutalnie sprowadziła ją z powrotem do jej obecnej, samotnej rzeczywistości.

Po wydarzeniach ostatniej nocy wszystko zmieniło się nieodwracalnie. Ani ona, ani Trevor nie mogli już być tacy, jacy byli kiedyś.

Kiedy Xenia otworzyła oczy, jej spojrzenie wyrażało teraz stanowczą determinację.

„Stefanie, podjęłam decyzję. Wyjdę za niego. Tak, jestem gotowa poślubić Vince’a!”