Rozdział 3

Stan staruszka Zhu ustabilizował się po kilku minutach i został on wysłany do pokoju VIP, aby odpocząć.

Po serii badań stwierdzono, że jego stan jest dobry.

W przypadku ostrej choroby, o ile pacjent przeżyje, później będzie lepiej.

Lekarze byli zszokowani jeden po drugim, badając Starego Zhu.

Ten facet to prawdziwy lekarz-cud.

Lekarze w dzisiejszych czasach często polegali zbyt mocno na maszynach, więc nie mogli łatwo leczyć wielu chorób. Praktyk TCM taki jak Qin Jun był niezwykle rzadki.

To, że w tak młodym wieku zdobył tak wysokie umiejętności, było zdumiewające.

Zhu Yong usiadł przed łóżkiem i zmarszczył brwi, zastanawiając się: kim jest ten młody człowiek?

Musiał mnie znać, skoro nazwał mnie wujkiem Zhu.

Będąc przez tyle lat graczem korporacyjnym, kto nie nazwałby go z szacunkiem Mr. Zhu? Od dawna nie nazywano go tak pieszczotliwie jak Wujek Zhu.

A co jeśli...

To był on?

Niedługo potem do szpitala przybyła córka Zhu Yonga, Zhu Linlin.

„ Dziadku! Jak się czuje dziadek!?”

„ Cicho! Twój dziadek jest cały. Teraz śpi.”

Słysząc to, Zhu Linlin westchnął z ulgą.

„Dzięki Bogu, że jest cały. Słyszałem, że uratował go młody genialny lekarz . Gdzie on jest?”

Zhu Yong pokręcił głową. „On już wyszedł”.

„ Lewo? Podziękowałeś mu właściwie?”

Zhu Yong nagle podniósł głowę i spojrzał na córkę: „Czy pamiętasz rodzinę pana Qina, naszych sąsiadów z czasów, gdy byłaś młoda?

Zhu Linlin zamarła. „Tak. Kiedyś chodziłam się bawić. Ale potem cała rodzina pana Qina wpadła w kłopoty... To mi powiedziałeś, tato.”

W tym roku cała rodzina Qin została zamordowana. Wydarzenie wstrząsnęło całym Donghai City.

Z upływem czasu wspomnienia o rodzinie powoli zanikały.

Teraz rodzina Qin była jak tabu. Od tamtej pory prominentne rodziny nie miały wspominać o tym, co stało się z rodziną Qin, aby nie narażać własnego życia.

Dlatego nawet członkowie rodziny Zhu, którzy mieli bliskie powiązania z rodziną Qin, nie ośmielali się o nich mówić.

Zhu Yong powiedział: „Byłeś wtedy jeszcze młody, więc nie byłeś świadomy pewnych rzeczy. Po zamordowaniu rodziny Qin policja zabarykadowała to miejsce. Przypadkiem tam byłem, ale nie widziałem ciała Qin Juna”.

„Qin Jun? Mówisz, że Qin Jun nie umarł?” Zhu Linlin zapytał w szoku.

Zhu Yong skinął głową uroczyście.

„ Ten człowiek, który wcześniej uratował twojego dziadka – nazywał mnie Wujkiem Zhu. Sądząc po jego wyglądzie, wygląda na kogoś w twoim wieku. Mam przeczucie... Musi być jednym z Qinów.

Zhu Linlin wyglądała na przeszczęśliwą. „Jestem taka szczęśliwa, że Qin Jun nie umarł. Ale tato, dlaczego nie wyglądasz na szczęśliwego?”

Zhu Yong uśmiechnął się gorzko: „Oczywiście, że cieszę się, że Jun żyje. Ale chłopak ma ciężkie serce i zły charakter. Ponieważ wrócił, obawiam się, że sprawy nie będą już takie proste ” .

Jeśli ów młody człowiek rzeczywiście pochodził z rodziny Qin, to musiał powrócić do Donghai, by szukać zemsty.

Ale nawet mając wyjątkowe zdolności medyczne, w jaki sposób może stawić czoła potężnym istotom?

Oczywiście Zhu Yong nie miał pojęcia, że umiejętności medyczne to nie jedyne umiejętności, jakie posiadał Qin Jun.

…

Qin Jun niósł swoją torbę i przybył do starej dzielnicy na zachodnich przedmieściach Donghai City. Miejsce to było teraz malowniczą okolicą pełną odnowionych domów.

Stare, ale wciąż wartościowe.

W tak nowoczesnej metropolii domy jednorodzinne z podwórkami jak te były już rzadkością.

Minęło dziesięć lat, ale tutaj niewiele się zmieniło.

Obszar ten był z pewnością bardzo dobrze utrzymany i wyglądał podobnie do obrazów ze wspomnień Qin Juna.

Gdy wszedł na dziedziniec i spojrzał na to, co kiedyś było jego domem, Qin Jun miał mieszane uczucia.

Oprócz szyldu „Qin Mansion”, którego już nie było, wszystko wyglądało tak samo jak wcześniej.

Zwrotki na drzwiach wyglądały tak, jakby zostały wymienione w tym roku, jakby ktoś tu nadal mieszkał.

Wtedy wszyscy 18 członków rodziny Qin zostali zamordowani, z wyjątkiem 12-letniego Qin Juna i jego niani, ciotki Feng. Co by było, gdyby...

Qin Jun otworzył drzwi wejściowe i ruszył w stronę dziedzińca.

Podłoga była porośnięta dziką trawą, ale nadal widać było ślady świadczące o tym, że ktoś tu mieszkał.

Po kilku krokach można usłyszeć dochodzące z dziedzińca odgłosy szczekania psów.

Qin Jun zmarszczył brwi i wszedł na wewnętrzny dziedziniec.

Pierwszą rzeczą, która przykuła jego wzrok, była ogromna, kwadratowa żelazna klatka. W środku klatki siedziała skulona postać w kącie. Przed nieznaną osobą postawiono pękniętą miskę zawierającą coś, co wyglądało na nieświeże jedzenie.

Na zewnątrz klatki znajdowały się trzy ogromne, czarne psy przywiązane łańcuchami. Wilczarzy były niemal tak wysokie jak dorosły człowiek. Ich pyski były pokryte pianą, gdy szczekały, szczekając, szczekały kły.

Qin Jun zignorował ich i podszedł do klatki. Patrząc na żebrzącego człowieka, który był traktowany jak pies, zapytał: „Kim jesteś?”

Żebrak podniósł wzrok. Była to kobieta w średnim wieku; miała długie włosy i wychudzone oblicze. Jej oczy były pełne strachu.

Słysząc pytanie Qin Juna, nie mogła powstrzymać się od dalszego cofnięcia i nie odważyła się wydać z siebie żadnego dźwięku.

Wygląd dorosłego nie zmieniłby się zbytnio, nawet gdyby minęło dziesięć lat. Jednym spojrzeniem na jej twarz Qin Jun mógł stwierdzić, że kobieta przed nim to ciocia Feng, jego niania z przeszłości.

„ Ciociu Feng? To ty, ciociu Feng?”

Feng Juan zamarła. Spojrzała w górę, gdy w jej przerażonych oczach pojawił się cień wątpliwości.

„Kim... Kim jesteś?”

Wyraz twarzy Qin Juna pociemniał, gdy zacisnął pięści.

„ Ciociu Feng, to ja, Jun.”

Oczy Feng Juana zmieniły się ze przestraszonych w zdezorientowane. Następnie stała się przepełniona radością, a łzy zaczęły spływać po jej twarzy.

Młody Mistrzu... To naprawdę ty! Żyjesz... Dzięki Bogu!”

Ciotka Feng była tylko nianią, ale wychowywała Qin Juna odkąd był małym chłopcem, więc kobieta była dla niego jak druga matka. Qin Jun była wściekła, widząc jak jest traktowana.

„ Wynoś się stamtąd, ciociu Feng!”

Qin Jun otworzył klatkę i próbował wypuścić ciotkę Feng.

Nagle Feng Juan zbladł ze strachu. „Młody Mistrzu, uważaj!”

W chwili, gdy Qin Jun otworzył drzwi klatki, trzy przykute łańcuchami psy pobiegły w ich kierunku. Długość łańcuchów została obliczona wcześniej, co pozwoliło psom dotrzeć do drzwi klatki.

Celem było upewnienie się, że Feng Juan nie będzie mógł stamtąd uciec.

Psy były niesamowicie okrutne. Feng Juan została przez nie pogryziona całkiem sporo razy, więc wiedziała, jak bardzo były przerażające. Nie udało jej się ostrzec Qin Juna, więc co mieli zrobić!?

Gdy psy rzuciły się na nie, Qin Jun wydał z siebie zimne prychnięcie. Jednym ruchem nadgarstka trzy srebrne igły wyleciały w stronę psów!

Zastrzelić!

W mgnieniu oka psy, które na nich rzuciły się, opuściły głowy do połowy i pokryły się pianą na pyskach.

Wszystkie trzy psy miały igłę wystawającą z szyi – wszystkie dokładnie w tym samym miejscu.

Oczy Feng Juana rozszerzyły się. Nie mogła wyraźnie zobaczyć, co się stało. Wiedziała tylko, że psy padły, gdy jej młody pan poruszył ręką.

Qin Jun wszedł do klatki i wyprowadził ciotkę Feng na zewnątrz.

Znosząc takie tortury przez tak długi czas, Feng Juan stała się niezwykle słaba. Ponadto zaraziła się wścieklizną po ugryzieniu przez psy. Gdyby Qin Jun nie pojawił się na czas, umarłaby w ciągu kilku dni.

Łzy napłynęły do oczu Feng Juan, gdy spojrzała na Qin Juna.

„ Młody Mistrzu, póki jesteś bezpieczny, to jestem szczęśliwy. Tak się cieszę, że żyjesz. Jeśli skończyłeś się tu rozglądać, pospiesz się i odejdź!”

Oczy Qin Juna pociemniały, gdy trzymał ciotkę Feng.

„ Teraz, gdy już wróciłem, nie mam zamiaru wyjeżdżać”.