rozdział-288

Blair

Moje oczy skupiają się na bachorach bawiących się w ogródku przed domem. Są jak wykastrowani ojcowie. Wyglądają na szczęśliwych, kopiąc piłkę między sobą. Chichoczą i śmieją się, aż młodszy chłopiec poślizgnie się na piłce, lądując z ciężkim łoskotem. Dźwięk ich szczęścia szybko zostaje zastąpiony krzykami i krzykami starszego chłopca wzywającego matkę.

Wybiega z domu, w fartuchu zawiązanym wokół talii, z małym ręcznikiem kuchennym przerzuconym przez ramię, z kruczoczarnymi włosami związanymi w wysoki kok. Klęka, przyciągając małego chłopca do piersi i kołysząc go. Obiecując mu, że wszystko będzie dobrze.