rozdział-269

„To trochę bardziej skomplikowane. Ale ona nad tym pracuje”.

Opiera się o blat, a mój umysł znika w rynsztoku. To nie było celowe i obwiniam Erica za pozbawienie mnie czegoś.

Za mną słychać niskie warknięcie. To kolejne ostrzeżenie. Ręka Erica na moim brzuchu naciska trochę mocniej. Ruch, który ma mi przypomnieć, że należałem do niego. Abraxas ignoruje to, zamiast tego podnosząc się i siadając na blacie.