rozdział-207

„Czy to o niej myślałeś, kiedy pieprzyłeś mnie wczoraj wieczorem?” – rozmyślam, odpinając guzik koszuli. „Po co miałabym jej potrzebować, skoro mam ciebie?” – warczy.

Jego usta spotykają się z moją szczęką, po czym szybko rozpina pozostałe guziki i rozrywa mi koszulę.

„Jesteś stanowcza. Wiesz, czego chcesz”. Szepcze mi do ucha. Jego gorący oddech muska moją skórę, a palce drażnią moje boleśnie twarde sutki. „I nie boisz się wziąć tego, co twoje”.