Rozdział 10

Kiedy postanowili się zatrzymać, Sunny był na skraju omdlenia. Po godzinach i godzinach przemierzania nierównego zbocza góry, jego ciało było prawie na granicy wytrzymałości. Jednak ku zaskoczeniu wszystkich, Shifty wydawał się radzić sobie jeszcze gorzej od niego.

Oczy łobuzerskiego niewolnika były zamglone i nieostre, bez celu błądzące. Jego oddech był urywany i płytki, jakby coś wywierało nacisk na jego płuca. Wyglądał na gorączkowego i chorego.

Gdy tylko Hero znalazł odpowiednie miejsce na obóz, Shifty po prostu padł na ziemię. Najbardziej niepokojącą częścią tego wszystkiego był brak wściekłych przekleństw, do których już się przyzwyczaili. Niewolnik leżał cicho i nieruchomo, a jedynie ruchy jego klatki piersiowej zdradzały, że wciąż żyje. Kilka chwil później drżącą ręką odkorkował swój dzban i chciwie wypił kilka dużych łyków.