บทที่ 22

เดน

เนียห์หลบตาและขยับนิ้วไปตามขอบผ้าห่มในขณะที่รอให้ฉันพูดบางอย่าง

“ เธอเปรียบเสมือนผลไม้ต้องห้าม” แอโรครุ่นคิด “ใกล้เพียงไรแต่กลับไกลแสนไกล คุณแน่ใจหรือว่ามันจะทำให้เธอเจ็บปวด”