บทที่ 4 การทำแท้งเด็ก

อีวาเริ่มรู้สึกหมดหนทางเล็กน้อย “มันก็แค่ฝน ไม่มีอะไรสำคัญ”

หลังจากพูดจบประโยค เธอก็เดินไปวางรายงานงานเมื่อวานไว้บนโต๊ะ

“นี่คือสรุปงานเมื่อวาน ฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว ฉันมีงานอื่นที่ต้องทำ ดังนั้นฉันจะไม่รบกวนคุณอีกแล้ว”

อีวาหันไปมองวิเวียนซึ่งยิ้มทันที

หลังจากอีวาออกไป คิ้วของเอเดรียนก็ขมวดแน่น

"เอเดรียน?"

จนกระทั่งวิเวียนเรียกเขา เขาจึงฟื้นขึ้นมา

เมื่อเห็นเอเดรียนอยู่ในสภาพนี้ วิเวียนก็รู้สึกไม่สบายใจอย่างอธิบายไม่ถูก แต่ยังคงพูดอย่างอ่อนโยนและเอาใจใส่ “ฉันบอกได้ว่าอีวาไม่สบาย แม้ว่าตอนนี้เธอจะเป็นเลขาของคุณแล้ว แต่เธอก็ยังเป็นนางสาวจากตระกูลแฮนเซนก่อนที่เธอจะล้มละลาย คุณไม่ควรปฏิบัติกับเธอไม่ดี”

อีวากลับมาที่สำนักงานของเธอด้วยความรู้สึกหนักและเหนื่อยล้า

พอเธอนั่งลงก็อดไม่ได้ที่จะทรุดตัวลง ความเวียนหัวก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น

หลังจากนั้นไม่นาน อีวาก็ได้ยินเสียงของเจนนี่

“อีวา ทำไมคุณไม่กลับไปพักผ่อนล่ะ?”

อีวาแทบจะรวบรวมพลังไว้ไม่ได้เลย เธอรู้สึกอึดอัดมาก เธอพูดเสียงอ่อนแรงว่า "เจนนี่ ฉันจะงีบสักหน่อย"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น อีวาก็หลับสนิทไป

อีวาเริ่มฝัน

ในความฝัน เธอได้ย้อนเวลากลับไปในปีที่เธออายุครบ 18 ปี ซึ่งเป็นวันที่อีวาและเอเดรียนเข้าพิธีบรรลุนิติภาวะ

ทั้งสองครอบครัวฉลองกัน อีวาสวมชุดสีน้ำเงินที่เธอชอบ จัดแต่งทรงผมเป็นลอนใหญ่ และทำเล็บ เธอพร้อมที่จะสารภาพความรู้สึกกับเอเดรียนในวันนั้น

หลังจากค้นหาเป็นเวลานาน อีวาก็พบเอเดรียนในสวนเล็กๆ

ในขณะที่เธอเดินเข้าไปหาเขาโดยยกชุดของเธอขึ้น เธอก็ได้ยินเพื่อนๆ ของเอเดรียนสองสามคนล้อเลียนเขา

“เอเดรียน ตอนนี้คุณอายุมากแล้ว มีผู้หญิงที่ชอบบ้างไหม คุณลองพิจารณาหมั้นดูสิ”

“ฉันคิดว่าเด็กผู้หญิงคนนั้น อีวา ก็ไม่เลวนะ เธอคอยตามคุณไปทุกที่”

เมื่ออีวาได้ยินเช่นนี้ เธอหยุดการเคลื่อนไหวโดยไม่รู้ตัว เพราะต้องการฟังคำตอบของเอเดรียน

ท้ายที่สุดแล้ว คำตอบของเขาถือเป็นสิ่งสำคัญต่อสิ่งที่เธอจะทำต่อไป

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เอเดรียนจะตอบได้ มีคนเข้ามาขัดจังหวะ “อีวาไม่เหมาะสม เอเดรียนปฏิบัติกับเธอเหมือนน้องสาว ใครจะไม่รู้ว่าในใจของเอเดรียนมีเพียงคนเดียวเท่านั้น นั่นก็คือวิเวียน”

อีวาแอบมองไปทางเอเดรียน ชาย หนุ่มนั่งลงบนม้านั่งหิน ขาเรียวยาวของเขาพักอยู่บนพื้น ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเผยรอยยิ้มจางๆ เขาไม่ปฏิเสธ

“อีวาเป็นเพียงเด็กคนหนึ่ง วิเวียนเป็นคนอ่อนโยน เธอมีเสน่ห์ในแบบผู้หญิง และที่สำคัญที่สุด เธอคือผู้ช่วยชีวิตของเอเดรียน”

คนที่พูดประโยคนี้คือไมเคิล หนึ่งในเพื่อนสนิทของเอเดรียน เขาชอบแกล้งอีวาเสมอ และมักจะดึงผมเปียของเธอทุกครั้งที่เห็นเธอ

“ใช่แล้ว วิเวียนช่วยชีวิตคุณไว้ ตอนนั้นตอนที่แม่น้ำไหลเชี่ยว ถ้าเธอไม่กระโดดลงมาช่วยคุณ คุณคงไม่ได้มีชีวิตอยู่บนโลกนี้อีกต่อไปแล้ว”

เด็กชายพยักหน้า และในที่สุดก็เปล่งเสียง "อืม" ออกมาอย่างหายาก

ผิวของเขาดูซีดเซียวภายใต้แสงจันทร์ “ฉันจะมีที่ไว้ให้เธออยู่ข้างๆ เสมอ”

สีผิวของอีวาซีดลงจนเธอซีดมาก

การที่วิเวียนช่วยชีวิตเอเดรียนเป็นเรื่องราวที่ได้รับความนิยมอย่างมากในหมู่คนของพวกเขา

ในทำนองเดียวกันกับที่วีรบุรุษเคยช่วยเหลือสาวๆ ครั้งหนึ่ง สาวๆ ก็ได้ช่วยเหลือเด็กชายคนหนึ่งเช่นกัน

แต่เอวาไม่รู้เรื่องนี้

เพราะปีนั้นดูเหมือนว่าเธอก็ตกลงไปในน้ำด้วย เธอมีไข้สูงและป่วยหนัก เมื่อเธอตื่นขึ้นมา เธอก็แทบจะลืม เรื่องต่างๆ มากมายไปก่อนหน้านี้ รวมถึงตอนที่เธอตกลงไปในน้ำด้วย

เพื่อนร่วมชั้นบางคนบอกว่าเป็นเพราะเธอเล่นสนุกจนทำให้เธอตกน้ำโดยไม่ได้ตั้งใจ

อย่างไรก็ตาม อีวารู้สึกเหมือนกับว่าเธอลืมบางสิ่งบางอย่างไป แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามมากเพียงใด เธอก็ไม่สามารถจำได้ เมื่อเวลาผ่านไป เธอลืมเรื่องนั้นไปโดยสิ้นเชิง

เธอไม่เคยคาดคิดว่าเอเดรียนจะหลงใหลคนช่วยชีวิตเขามากขนาดนี้

ถ้าเป็นเธอที่กระโจนเข้าไปช่วยเขาครั้งนั้นก็คงดี

ในความฝันของเธอ อารมณ์ของเธอ ดูเหมือนจะผสมผสานเข้ากับอีวาในขณะนั้น

เธอรู้สึกหนักอึ้งที่หน้าอกอย่างทนไม่ไหวและปวดหัวแทบแตก ทำไมเธอถึงไม่ใช่คนที่เข้ามาช่วยเขาในตอนนั้น

ทันใดนั้น ใบหน้าของเอเดรียนก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเธอ สายตาของเขาเย็นชาและไร้ความปราณี "อีวา กำจัดเด็กคนนั้นซะ"

ข้างๆ เขา วิเวียนปรากฏตัวออกมาเหมือนเถาวัลย์ที่เกาะติดกับเอเดรียน

“อีวา ถ้าคุณไม่ทำแท้งลูก คุณอาจจะอยากทำลายความสัมพันธ์ของเราใช่ไหม”

สายตาของเอเดรียนเปลี่ยนไปเมื่อได้ยินคำว่าทำลายล้าง เขาจึง ก้าวไปข้างหน้าและจับคางของเธอไว้ “ทำตัวดีๆ เข้าไว้ ไม่งั้นก็อย่าโทษฉันที่ลงไม้ลงมือ”

การจับของเขาแข็งแรงอย่างน่าเหลือเชื่อ เกือบจะบดคางของอีวาจนแหลก

อีวาพยายามดิ้นรนและตื่นขึ้นอย่างกะทันหัน ร่างกายของเธอเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น

เบื้องหน้าของเธอมีถนนสายหนึ่งค่อยๆ ห่างออกไป

มันเป็นเพียงความฝันหรืออย่างไร ทำไมถึงรู้สึกเหมือนจริงเช่นนี้

อีวาถอนหายใจด้วยความโล่งใจ

“อีวา คุณตื่นแล้ว” เสียงอ่อนโยนดังขึ้นจากด้านหน้า และอีวาเงยหน้าขึ้นมองเพื่อดูใบหน้าที่วิเวียนกำลังวิตกกังวล “ขอบคุณพระเจ้า ฉันกังวลว่าวันนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับคุณ”

วิเวียน? เธอมาทำอะไรที่นี่?

ทันใดนั้น อีวาก็ตระหนักถึงสิ่งหนึ่งและมองไปทางเธอ

แน่นอนว่าเอเดรียนเป็นคนขับรถ และวิเวียนนั่งอยู่ที่เบาะผู้โดยสาร

เอเดรียนเหลือบมองเธอผ่านกระจกมองหลังเมื่อเขาได้ยินว่าเธอตื่นแล้ว

“ตื่นแล้วเหรอ มีอะไรไม่สบายใจอีกไหม เราจะแจ้งให้คุณหมอทราบตอนถึงโรงพยาบาล”

หัวใจของอีวาที่เพิ่งสงบลงหลังจากตื่นจากฝันร้ายกลับตึงเครียดอีกครั้งเพราะคำพูดของเอเดรียน

“ไม่จำเป็นต้องไปโรงพยาบาล ฉันสบายดี”

เมื่อได้ยินคำตอบของเธอ เอเดรียนก็เหลือบมองเธออีกครั้ง

“ทำไมคุณถึงทำเรื่องใหญ่โตนัก รู้ไหมว่าฉันกังวลขนาดไหน ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นไข้”

วิเวียนพูดแทรกขึ้นมาว่า “ใช่แล้ว อีวา คุณมีไข้สูง คุณต้องไปโรงพยาบาล ฉันได้ยินมาจากเอเดรียนว่าคุณโดนฝนเมื่อวานนี้ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

เมื่อมองดูวิเวียนตรงหน้าเธอ ริมฝีปากซีดของอีวาก็ขยับ แต่เธอกลับไม่พูดอะไรสักคำ

เมื่อวานวิเวียนคงอยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย เธอถามแบบนี้หมายความว่ายังไง

วิเวียนจมอยู่กับความคิดและแสดงสีหน้าวิตกกังวลในขณะที่เธอมองเอวาอย่างขอโทษ “เป็นเพราะเมื่อวานหรือเปล่า...”

เอเดรียนขัดจังหวะวิเวียนด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ “ไม่ว่าจะอย่างไรก็ไปโรงพยาบาลก่อนเถอะ ถ้าคุณป่วยก็พักผ่อนให้เพียงพอ คุณยังไม่จำเป็นต้องไปที่บริษัทตอนนี้”

คำพูดของวิเวียนถูกขัดจังหวะ และเธอมองเอเดรียนด้วยความประหลาดใจ

อีวาจ้องมองต่ำลง ความเย็นชาปรากฏชัดในดวงตาที่งดงามของเธอ

อันที่จริงแล้วเธอคือคนที่เขารักมากที่สุด โดยที่ใส่ใจกับความรู้สึกของวิเวียนมาก

หลังจากผ่านไปนาน เธอมองขึ้นมาแล้วพูดว่า “ฉันจะไม่ไปโรงพยาบาล”

เอเดรียนขมวดคิ้วเมื่อสัมผัสได้ถึงทัศนคติที่ดื้อรั้นผิดปกติของเธอในวันนี้

“ทำไมคุณไม่ไปโรงพยาบาลเมื่อคุณป่วย?”

อีวาเม้มริมฝีปาก “ฉันรู้จักร่างกายของตัวเองดี ฉันรู้เรื่องนี้ดี”