บทที่ 3 การรับประทานยาผิดวิธี

วันถัดไป

เมื่ออีวาตื่นขึ้นมา เธอพบว่าตัวเองเป็นหวัดเล็กน้อย เธอจึงหยิบยาแก้หวัดจากลิ้นชักแล้วเทน้ำอุ่นใส่ถ้วย

ขณะที่เธอกำลังเคี้ยวยาเม็ดเข้าปาก จู่ๆ เธอก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้น และสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป เธอรีบวิ่งเข้าห้องน้ำและคายยาเม็ดออกมาอย่างรวดเร็ว

เธอโน้มตัวไปที่อ่างล้างหน้า ล้างปากเพื่อกำจัดรสขมที่เธอกลืนลงไป

“เกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณถึงดูสับสนจัง ไม่สบายหรือเปล่า”

จู่ๆ ก็มีเสียงผู้ชายเย็นชาดังขึ้นที่ประตู ทำให้อีวาตกใจ เธอจึงหันไปมองเขา

ทันทีที่สบตากัน อีวาก็รีบหันหน้าหนี หลังจากสงบสติอารมณ์ลงแล้ว เธอกล่าวว่า “ไม่เป็นไร ฉันแค่กินยาผิด”

เมื่อพูดจบเธอก็เช็ดคราบน้ำออกจากริมฝีปาก ยืนขึ้น และออกจากห้องน้ำ

เอเดรียนหันกลับมาและเฝ้าดูเธอจากไป โดยที่คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อย

เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติตั้งแต่เขากลับมาเมื่อคืนนี้ หลังจากรับประทานอาหารเช้า ทั้งคู่ก็ออกเดินทางด้วยกัน

เอเดรียนเหลือบมองใบหน้าซีดเผือดเล็กน้อยของอีวาแล้วถามว่า "คุณอยากนั่งรถฉันไปด้วยไหม"

เมื่อวานนี้อีวาโดนฝนและรู้สึกไม่สบายหลังจากตื่นนอนเมื่อวันนี้ เธอกำลังจะพยักหน้าเมื่อโทรศัพท์ของเอเดรียนดังขึ้น

เขาเหลือบลงไปและเห็นชื่อของวิเวียนอยู่บนหมายเลขผู้โทร

ก่อนที่เขาจะเลี่ยงการโทรหาเธอ อีวาก็เดินจากไปคนเดียวแล้ว แม้ว่าพวกเขาจะเป็นสามีภรรยากัน แต่ทั้งคู่ก็ไม่ได้สนิทสนมกัน ดังนั้นอีวาจึงไม่ค่อยฟังการโทรศัพท์ของเอเดรียน

ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็เป็นแบบนี้มาตลอด อย่างไรก็ตาม การที่เห็นว่าอีวาพยายามเลี่ยงการโทรในวันนี้ทำให้หัวใจของเอเดรียนสั่นคลอน

แต่ความรู้สึกนั้นก็หายไปในทันที และเขาก็รับสาย อีวาเฝ้าดูเขาจากระยะไกล

จากการแสดงออกของเขา เธอก็เดาได้แล้วว่าผู้โทรคือใคร

เขาดูอ่อนโยน ท่าทางที่เธอไม่เคยเห็นจากเขามาก่อน เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ ระงับความรู้สึกหึงหวง แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาขณะเดินไปยังโรงรถ

ห้านาทีต่อมา เอเดรียนวางสายแล้วหันกลับไป แต่กลับพบว่าอีวาออกไปแล้ว

ขณะเดียวกัน เขาก็ได้รับข้อความว่า “ผมต้องรีบไปที่ออฟฟิศ ดังนั้นผมจะออกไปก่อน”

เอเดรียนจ้องมองข้อความด้วยสายตาที่มืดมน แม้จะรู้สึกไม่สบาย แต่เอวาก็บังคับตัวเองให้ไป ทำงาน

ทันทีที่เข้ามา เธอก็นั่งลงบน เก้าอี้ทำงานและเอนตัวพิงโต๊ะ หัวของเธอเต้นตุบๆ แต่ตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์ เธอจึงไม่สามารถทานยาใดๆ ได้ตามต้องการ

ที่จริงแล้วเธอไม่แน่ใจว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ณ ขณะนั้น ตามสามัญสำนึกแล้ว การแต่งงานของพวกเขาเป็นเรื่องหลอกลวง

แม้ว่าเธอจะตั้งครรภ์ แต่ยายแบล็กวูดอาจเป็นคนเดียวเท่านั้นที่ยินดีกับเธออย่างแท้จริง คนอื่นๆ คงไม่ต้อนรับเด็กคนนี้ด้วยซ้ำ โดยเฉพาะเอเดรียน

เมื่อวานนี้ หลังจากได้รับรายงานการตั้งครรภ์ เธอคิดว่าบางทีเอเดรียนอาจจะยอมรับเด็กคนนี้ และบางทีการแต่งงานของพวกเขาอาจจะพัฒนาต่อไป แต่แล้วเธอก็พบว่าวิเวียนกลับมาแล้ว และความรู้สึกที่เขามีต่อวิเวียนยังคงเหมือนเดิม

ถ้าเขารู้ ปฏิกิริยาแรกของเขาคงเป็นการแนะนำให้ทำแท้ง เพราะเด็กจะมีผลต่อโอกาสที่เขาจะแต่งงานกับวิเวียน

เหตุผลบอกกับเธอว่าเธอควรจะทำแท้งลูกในเร็วๆ นี้ ไม่เช่นนั้นเธออาจไม่มีแม้แต่ร่องรอยของศักดิ์ศรีเหลืออยู่เลยเมื่อถึงเวลา

“อีวา” เสียงผู้หญิงนุ่มนวลดังขึ้น และอีวาก็กลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง เธอเงยหน้าขึ้นมองเจนนี่ ฮอลล์ ผู้ช่วยของเธอ อี วายืดตัวตรงและทักทายเธอด้วยรอยยิ้มมาตรฐาน “สวัสดีตอนเช้า คุณมาแล้ว”

อย่างไรก็ตาม เจนนี่ไม่ได้ยิ้มตอบ แต่เธอหันไปมองอีวาด้วยความกังวลแทน “อีวา คุณดูไม่ค่อยสบายนะ คุณรู้สึกไม่สบายหรือเปล่า”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ อีวาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วส่ายหัว “ฉันสบายดี แค่เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับ”

“คุณแน่ใจเหรอ” เจนนี่ดูไม่ค่อยแน่ใจ “ผิวคุณซีดมากเลย คุณไม่เป็นไรจริงๆ เหรอ? บางทีคุณควรลาไปโรงพยาบาลดีกว่า”

“ฉันสบายดี คุณสรุปงานเมื่อวานเสร็จหรือยัง” เพียงไม่กี่ประโยค พวกเขาก็เข้าสู่การทำงานแล้ว

เจนนี่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องนำข้อมูลที่เธอจัดเตรียมไว้มาให้และรินน้ำร้อนให้อีวา

“เมื่อคุณไม่อยากไปโรงพยาบาล คุณควรดื่มน้ำร้อนมากขึ้น” เจนนี่กล่าว

เจนนี่เป็นผู้ช่วยที่อีวาจ้าง และเธอขยันขันแข็งในการทำงาน แต่พวกเขาไม่มีปฏิสัมพันธ์ส่วนตัวใดๆ นอกเหนือจากเรื่องงาน

อีวาประหลาดใจกับความห่วงใยที่เจนนี่มีต่อเธอ

อีวาสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นในหัวใจ จึงจิบน้ำร้อนไปสองสามครั้ง

ก่อนหน้านี้เธอรู้สึกหนาวเล็กน้อย แต่หลังจากดื่มน้ำร้อนแล้ว ในที่สุดอีวาก็รู้สึกสบายตัวมากขึ้น

อย่างไรก็ตาม เจนนี่ยังคงดูเป็นกังวลขณะที่เธอกล่าวว่า "อีวา ทำไมคุณไม่ให้ฉันจัดการรายงานของวันนี้ล่ะ คุณพักผ่อนในออฟฟิศได้นะ"

อีวาส่ายหัวและตอบว่า “ไม่จำเป็น ฉันจัดการเองได้”

เธอไม่อยากจะเรื่องมากเรื่องความรู้สึกไม่สบาย

ถ้ามีปัญหานิดหน่อยเธอก็สามารถพักผ่อนและให้คนอื่นทำหน้าที่แทนได้

แต่สุดท้ายแล้วเธอจะกลายเป็นคนขี้เกียจ เธอจะทำอย่างไรถ้าไม่มีใครช่วยเธอเมื่อเธอไม่สบาย?

อีวาจัดเอกสารบนโต๊ะของเธอแล้วมุ่งหน้าไปที่สำนักงานของเอเดรียน

สำนักงานของเธออยู่ไกลจากบ้านของเอเดรียนเล็กน้อย ซึ่งปกติแล้วไม่ถือเป็นปัญหา แต่ว่าวันนี้อีวาเริ่มรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย

เธอเคาะประตูเบาๆ

“เข้ามา” เสียงชายเย็นชาและทุ้มลึกดังมาจากในห้อง และอีวาก็ผลักประตูเปิดออก

หลังจากเข้ามาแล้ว อีวาก็สังเกตเห็นรูปร่างอีกคนหนึ่งอยู่ในสำนักงาน

เอวคอดของวิเวียนโดดเด่นด้วยชุดสีขาวและผมยาวประบ่าที่พลิ้วไสวไปด้านข้าง ในแสงแดดที่ส่องเข้ามาทางหน้าต่างบานใหญ่ วิเวียนดูสง่างามและมีชีวิตชีวา

ทันทีที่อีวาจำได้ว่า เป็นใคร เธอก็แข็งค้างไป

“อีวา คุณมาแล้ว” วิเวียนพูดพร้อมรอยยิ้มและเดินไปหาเธอ ก่อนที่อีวาจะมีโอกาสโต้ตอบ วิเวียนก็กอดเธอไว้

ร่างของอีวาแข็งทื่อยิ่งขึ้น และสายตาของเธอสบเข้ากับดวงตาสีเข้มของเอเดรียนผ่านไหล่ของวิเวียน

ชายคนนั้นเอียงตัวพิงโต๊ะทำงานของเขา ดวงตาของเขาจ้องดูเธออย่างลึกซึ้ง โดยที่ความคิดของเขาไม่ชัดเจน

ขณะที่อีวาตกใจอยู่ วิเวียนก็ปล่อยเธอไป

“ฉันได้ยินทุกอย่างจากเอเดรียนแล้ว ฉันขอโทษสำหรับสิ่งที่คุณผ่านมา” ใบหน้าของวิเวียนแสดงออกถึงความเห็นอกเห็นใจ “ถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือ คุณต้องบอกฉัน”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ อีวาหยุดชะงัก เอเดรียนบอกทุกอย่างกับวิเวียนแล้วเหรอ

แต่เธอก็รู้ได้อย่างรวดเร็วว่าเขาไม่สามารถซ่อนมันได้ เพราะการแต่งงานของพวกเขามักดึงดูดความสนใจเสมอมา

เนื่องจากเขาไม่สามารถซ่อนมันได้ เธอจึงต้องชี้แจงทุกอย่างให้ชัดเจน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะวิเวียนก็แสดงความเมตตาของเธอด้วย

อีวาพยายามระงับความขมขื่นในใจและฝืนยิ้มออกมาบนริมฝีปากซีดของเธอ

“ขอบคุณครับ คุณกลับมาเมื่อไหร่ครับ”

“ฉันมาถึงเมื่อวานแล้ว” วิเวียนตอบ

วิเวียนเพิ่งกลับมา และเอเดรียนก็ไปเยี่ยมเธอ เธอคือคนที่เขาให้ความสำคัญที่สุดจริงๆ

“ว่าแต่ ทำไมคุณดูไม่สบาย คุณรู้สึกไม่สบายหรือเปล่า” วิเวียนถามขึ้นอย่างกะทันหัน

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เอเดรียนซึ่งเอนตัวพิงโต๊ะทำงานอย่างไม่ใส่ใจ ก็เงยหน้าขึ้นมองและตรวจดูอีวาอย่างระมัดระวัง คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันขณะที่เขามองดูเธอ

“เพราะโดนฝนเมื่อคืน”

“โดนฝนเหรอ?” วิเวียนดูงุนงง

อีวาถอนหายใจ เธอกำลังจะอธิบายเมื่อได้ยินเสียงเย็นชาของเอเดรียนพูดว่า “ทำไมคุณถึงฝืนตัวเองเมื่อรู้สึกไม่สบาย บริษัทไม่ได้พึ่งคุณเพียงคนเดียว กลับบ้านไปพักผ่อนเถอะ”

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา วิเวียนก็มองไปที่เอเดรียนโดยสัญชาตญาณ

เพราะเหตุใดเขาจึงดูโกรธขึ้นมากะทันหัน?