บทที่ 47 บ้านในฝัน
ทันทีที่พวกเขาก้าวเข้ามาที่นี่ แอบิเกลก็รู้ว่าฮันเตอร์กำลังพูดถึงอะไร มันเหมือนคฤหาสน์มากกว่า และแอบิเกลก็ลังเลที่จะจับมือฮันเตอร์ไว้แน่น
ฮันเตอร์จ้องมองเธอ “อาบิเกล มีอะไรเหรอ?”
“ ฮันเตอร์… มันใหญ่เกินไป! เรา… ฉันหมายถึง… ฉันคงจะหลงทาง!” เธอกระซิบพร้อมหัวเราะอย่างประหม่า