บทที่ 21 ประตูที่ถูกล็อค

ทั้งออฟฟิศแทบจะว่างเปล่า แม้แต่พนักงานที่เคยอยู่ทำงานช่วงดึกก็เลิกงานตรงเวลาเพราะงานยุ่งในช่วงสุดสัปดาห์

ตอนนี้เสียงคลิกของแล็ปท็อปของเขาได้ยินชัดเจนขึ้นเนื่องจากความเงียบที่แสนพิเศษ

ในที่สุด เขาก็ปิดแล็ปท็อปและเอนตัวลงบนที่นั่ง เขารู้ว่าตอนนี้เลยเวลาอาหารเย็นไปแล้ว เขาถือกระเป๋าแล็ปท็อปและเข้าไปในลิฟต์ส่วนตัวเพื่อไปยังชั้นเพนท์เฮาส์ เมื่อเขาเข้าไปในห้องนั่งเล่น สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นอีกส่วนหนึ่งที่ไฟดับ เขาเปลี่ยนเป็นชุดนอนกับเสื้อเชิ้ตผ้าฝ้ายเนื้อนุ่มติดกระดุมสีขาว