บทที่ 1-เจ้าสาวนาทีสุดท้าย

“ เฮ้ย! ฉันสายแล้ว!”

เธอผลักประตูเปิดออกด้วยหัวใจที่เต้นแรงและมองไปรอบๆ พร้อมกับเคี้ยวหมากฝรั่งไปด้วย สถานที่แห่งนี้เงียบสงบอย่างที่คาดไว้ แต่คนที่เธอตามหาดูเหมือนจะไม่อยู่ที่นั่น

เธอตกใจและเหลือบดูนาฬิกาข้อมือ ตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงกว่าแล้วและไม่เห็นชายคนนั้นเลย

เธอมาสายเหรอ เขาออกไปแล้วเหรอ เธอพูดกับตัวเองแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำและขังตัวเองในห้องส้วม

เธอนั่งลงบนโถส้วมแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วตรวจสอบข้อความที่ส่งมาโดยมอลลี่เพื่อนของเธออีกครั้ง ซึ่งมีเนื้อหาดังนี้

' อาบิเกล พบกับผู้ชายคนนี้ที่ร้านอาหาร Sasha's Diner พรุ่งนี้ตอนเช้า เวลา 10.00 น. อย่ามาสาย เขาเป็นนายแบบที่กำลังดิ้นรน ต้องหาที่พัก อย่ามัวแต่สนใจรูปลักษณ์ของเขา ที่รัก เขาเป็นเกย์

เขาพร้อมที่จะแต่งงานกับคุณแล้ว ลุยเลยที่รัก ขอให้โชคดี

ผู้ชายคนนี้คือความหวังสุดท้ายของอาบิเกล เพื่อนโง่ๆ ของเธอไม่ยอมแชร์รูปของเขาด้วยซ้ำเพราะเมื่อคืนเธอต้องเดินทางไปปารีสอย่างเร่งด่วน

ก่อนจะออกเดินทาง มอลลี่ฝากข้อความเสียงไว้ให้ เธอว่า "อาบิ อย่าลืมไปพบเขาพรุ่งนี้เช้า ฉันต้องเดินทางด่วน แม่ป่วยและต้องเข้าโรงพยาบาล เฮนรี่จะมาถึงที่นั่นตรงเวลา 10 โมงในเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินกรมท่า เขาเป็นคนตรงต่อเวลามาก ขอให้โชคดี"

ตอนนี้ 'เฮนรี่ที่ตรงต่อเวลา' หายไปไหนหมด เธอเดินออกจากห้องน้ำและเริ่มล้างมือ การที่อดีตคู่หมั้นและน้องสาวต่างแม่นอกใจเธอ ทำให้เธอหมดแรงทั้งทางอารมณ์และจิตใจ

“ พระเจ้า! ฉันต้องการผู้ชายคนนี้ ฉันต้องการแสดงให้ไคล์เห็นว่าเขากำลังยุ่งกับใครอยู่”

เธอเดินออกมาจากห้องน้ำโดยปล่อยให้สายตาของเธอเลื่อนผ่านห้องอาหาร เธอพลาดจังหวะการเต้นของหัวใจเมื่อพบชายร่างสูงสวมเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะมุมห้อง เขาเปิดแล็ปท็อปไว้ตรงหน้าเขา และเขาไม่ได้ดูเหมือนนายแบบที่ดิ้นรนแต่อย่างใด

เธอไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้เนื่องจากศีรษะของเขาฝังอยู่ในหน้าจอแล็ปท็อปของเขา แต่เขาสวมสูทแบรนด์เนม บางทีอาจเป็นเพราะเขาเป็นนางแบบและต้องดูแลรูปลักษณ์ของตัวเอง

โอ้ ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณพระเจ้า เขาอยู่ที่นี่ ขอบคุณนะ มอลลี่

เธอกอดเพื่อนสนิทอย่างเงียบๆ แล้วเดินไปที่โต๊ะ เมื่อเขาไม่เงยหน้าขึ้น เธอก็ใช้มือเคาะโต๊ะ ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นและพระเจ้าช่วย!

เธอลืมหายใจ เธอต้องการเตือนตัวเองว่าเธอไม่ได้ฝันไป

บ้าเอ๊ย มอลลี่ ทำไมเธอไม่บอกว่าเขาหล่อจนแทบคลั่งซะที! บ้าเอ๊ย! หนุ่มหล่อคนนี้เป็นเกย์นะ!

“ ถ้าคุณตรวจฉันเสร็จแล้ว ฉันมีงานต้องทำ” เสียงชายทุ้มนุ่มดังขึ้นใกล้เธอ ดวงตาสีฟ้าเย็นชาของเขาจ้องไปที่ดวงตาสีเขียวของเธอ

โอ้โห! เขาเป็นเทพเจ้ากรีก! และ... เขากำลังมอง... เธอ!

โอ้! เขากำลังรอให้เธอพูด เธอช่างโง่จริงๆ!

“ เอ่อ ฉัน… ฉันชื่ออาบิเกล เมสัน ฉัน…” เธอพูดติดขัดและรู้สึกราวกับคนโง่ที่ยื่นมือไปหาเขาโดยคาดหวังว่าจะได้จับมือ แต่แทนที่จะยื่นมือไปจับ เขากลับจ้องมองเธอโดยเอามือไว้ใต้คาง

เธอรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย ผู้ชายคนนี้เซ็กซี่มาก! แต่เขาก็ดูเหมือนไอ้เลวตัวจริงด้วย โอ้พระเจ้า! เธอต้องการเขา เขาคือความหวังเดียวของเธอ

เธอนั่งลงตรงหน้าเขาด้วยรอยยิ้มปลอมๆ ที่ดูสดใส “ฟังนะเฮนรี่!” เมื่อเธอเรียกชื่อเขา เขาจ้องเธอราวกับว่าเธอเป็นบ้าไปแล้ว

ชายคนนี้มีหน้าตาเหมือนกับดาราหนังอย่างเฮนรี่ คาวิล แต่เธอไม่อยากทำให้เขาขุ่นเคืองโดยการบอกเรื่องนี้กับเขา

“ มอลลี่คงบอกคุณว่าฉันอยากแต่งงานกับใครสักคน”

“ ขอโทษนะ?” ความสนใจฉายชัดในดวงตาของเขา

“ ฟังนะ เฮนรี่ มอลลี่เล่าทุกอย่างเกี่ยวกับคุณให้ฉันฟังหมดแล้ว ฉันมีอพาร์ตเมนต์เล็กๆ พร้อมเตียงเล็กๆ อยู่ห้องหนึ่ง คุณเอาเตียงไปก็ได้ถ้าคุณต้องการ ส่วนฉันจะนอนโซฟาเอง”

ตอนนี้เธอได้ความสนใจจากเขาและวางมือของเธอไว้บนแขนของเขา “เงินของฉันติดขัด เมื่อถึงเวลาฉันจะเอาคืน ฉันจะจ่ายเงินให้คุณอย่างงาม ฉันสามารถช่วยคุณในอาชีพที่กำลังดิ้นรนของคุณได้ด้วย ฉันมีคนในวงการนางแบบ”

เธอไม่อยากฟังดูสิ้นหวังแต่มีทางเลือกอื่นไหม? เป็นครั้งแรกที่เธอสังเกตเห็นน้ำแข็งแตกในดวงตาของเขา เขาจ้องไปที่มือของเธอที่วางอยู่บนแขนของเขา เธอเห็นร่องรอยของความอบอุ่น แต่มันอยู่ที่นั่นเพียงชั่วขณะ เธอสาบานได้ว่าเธอเห็นมัน

"แล้วคุณพูดว่าอะไรนะ" เขาตระหนักได้ว่าเธอกำลังรอคำตอบของเขา

“ เมื่อไหร่คุณจะอยากแต่งงานสักทีคะคุณหนู?”

“ เอ่อ ฉันชื่ออาบิเกล… โดยเร็วที่สุด อะไรก็ได้ที่เธอสะดวก”

“ แล้วตอนนี้เป็นไงบ้าง” เขาเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย

“ ตอนนี้เหรอ?” เธอไม่คิดว่ามันจะราบรื่นขนาดนี้ มันคือความปรารถนาที่เป็นจริง

เขาพยักหน้า “ใช่ ถ้าเป็นตอนนี้... ฉันตกลง ไม่งั้นก็หมดสิทธิ์” เขาปิดแล็ปท็อปเตรียมจะออกไปเมื่อสังเกตเห็นว่าเธอลุกจากเก้าอี้แล้วเดินเข้ามาหาเขาโดยเดินอ้อมโต๊ะด้วยสะโพกที่แกว่งไกวและขาที่เซ็กซี่

เธอสังเกตเห็นว่าเขามองเธอด้วยสายตาเหยียดหยาม แต่ตอนนี้เธอกลับไม่ใส่ใจ

เธอไม่รู้ว่าจะแต่งงานได้อย่างไรในเวลาอันสั้นเช่นนี้ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะมีความเชื่อมโยงของตัวเอง ตั้งแต่การจัดหาบาทหลวงไปจนถึงพยาน เขาจัดการทุกอย่างได้ภายในเวลาไม่นาน

พวกเขาแต่งงานกันและเดินออกจากสำนักงานโดยมีเอกสารการแต่งงานที่ถูกต้องตามกฎหมายอยู่ในมือ พวกเขามาถึงที่นี่โดยจ้างแท็กซี่ซึ่งเอบิเกลเป็นคนจ่ายให้

“ แล้วคุณจะไปไหนต่อ” เขาถามเธอที่กำลังยัดบางอย่างลงในกระเป๋าถือของเธอ “ ตอนนี้ฉันมีสัมภาษณ์งานนะ เฮนรี่ ขอให้ฉันโชคดี” เธอยิ้มให้เขาแล้ว ยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้เขา

“ นี่คือที่อยู่ของฉัน เก็บของแล้วเข้ามาได้เลย ฉันจะรอคุณ” พูดจบเธอก็ เดินไปที่ป้ายจอดรถแท็กซี่โดยไม่ทันสังเกตว่าเขามองเธออยู่เรื่อยๆ เพราะไม่เชื่อในสิ่งที่เธอบังคับให้เขาทำ

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เขาได้รับสาย “ฮันเตอร์ เพื่อนเอ๋ย แกอยู่ไหนวะ”

“ อีธาน เกิดอะไรขึ้น?”

“ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่บางอย่างจะเกิดขึ้นถ้าคุณไม่แต่งงานก่อนค่ำ พ่อของคุณกำลังหงุดหงิด และโทรศัพท์ของเซลีนก็ไม่ตอบสนอง ฉันรู้ว่าเธอควรจะแต่งงานกับคุณด้วยเงินสิบล้านในเย็นนี้ ฉันคิดว่าถ้าเธอขอเงินยี่สิบล้าน ก็ควรจะให้เธอไปเถอะ เราไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว”

หลังจากฟังเขาพูดอย่างอดทน เขาก็พูดว่า “ตอนนี้ไม่ต้องการเซลีนแล้ว ไปยุ่งกับเธอและจ่ายเงินให้เธอซะ ยังไงก็ตาม ฉันเพิ่งแต่งงาน”

“ คุณทำอะไร” อีธานที่อีกฝั่งถึงกับอึ้ง “ ฉันแต่งงานแล้ว ดังนั้นตอนนี้พ่อของฉันไม่ควรพยายามแย่งตำแหน่งซีอีโอของบริษัท Levisay ของฉันไป ฉันจะส่งสำเนาทะเบียนสมรส ของฉันให้คุณทาง Whats*A*pp แสดงให้พ่อของฉันดู” มีร่องรอยของการประชดประชันในเสียงของเขา

“ คุณจัดการยังไงเหรอเพื่อน ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร คุณจ่ายเงินให้เธอเท่าไหร่”

“ นั่นเป็นส่วนที่ดีที่สุดนะ อีธาน ฉันไม่ใช่คนจ่ายเงินให้เธอ เธอเป็นคนจ่ายเงินให้ฉัน และยังเสนอที่อยู่ให้ฉันด้วย”

“ เธอทำอะไรอยู่” อีธานสำลักขณะจิบเบียร์เพื่อกลั้นหัวเราะ

ฮันเตอร์ เลวีเซย์วางสายแล้วยิ้มให้ตัวเอง ดูเหมือนว่าเจ้าสาวของเขาที่โทรมาในนาทีสุดท้ายจะไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเขาเลย เขากดหมายเลขอื่น “รถของฉันอยู่ไหน เดวิด เอามาที่นี่สิ”

“ ครับท่าน” จากนั้นก็มีรถยนต์ McLaren P1 สีเขียว Napier ที่เป็นมันวาวจอดอยู่ข้างๆ เขา คนขับรถในเครื่องแบบเดินออกมาและหยิบกระเป๋าใส่โน้ตบุ๊กของเขาไป

“ จัดเตรียมรถแบบเรียบง่ายเป็นการชั่วคราว เดวิด”

หลังจากสั่งการให้คนขับรถของเขา ฮันเตอร์ เลวีเซย์ก็ขึ้นไปนั่งที่เบาะหลังด้วยใจที่ผ่อนคลาย ภารกิจที่ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้เมื่อเช้านี้กลับสำเร็จลงอย่างไม่คาดฝัน