Hoofdstuk 2 Misleidende schaduwen en onzichtbare wijsheid

Pijn was diep in Chloe's ogen geëtst. Ze kon niet zwemmen en was langer onder water dan Keira. Omdat ze net wakker was geworden, kon ze, hoe boos ze ook was, de kracht niet opbrengen om het te uiten. "Je bent echt verachtelijk," zei ze tegen Keira. Keira grinnikte en antwoordde: "Maar zonder dat ik dit deed, zou je nooit begrijpen wat het betekent om je op te offeren voor anderen, toch? Jij bent degene die Lance Olson niet met rust zou laten!"

"Keira, iedereen weet dat Lance mijn verloofde is! Denk je dat iedereen een dwaas is?" vroeg Chloe. Keira lachte en zwaaide van het lachen. "Denk je nu niet dat iedereen zich inderdaad voor de gek houdt?" Chloe was sprakeloos en keek haar alleen maar koud aan. Keira had gelijk, iedereen gedroeg zich inderdaad als een stel dwazen! Ze bleven haar klakkeloos geloven, ondanks haar vuile trucs. Inclusief Chloe zelf.

"Wat? Nog steeds niet overtuigd?" Toen veranderde plotseling Keira's gezicht. Ze keek Chloe hulpeloos aan en greep Chloe's arm vast. "Chloe, het is allemaal mijn schuld." Chloe voelde haar nadering en plotselinge verandering van gezichtsuitdrukking en voelde zich volkomen walgend. Ze hief snel haar hand op om Keira's aanraking te blokkeren, maar Keira struikelde en liet haar thermosfles vallen. Deze viel met een doffe klap op de grond en overal spatte water. "Ah! Het doet pijn!" riep Keira uit.

"Chloe, wat doe je?" Een strenge stem klonk plotseling van achteren. Chloe draaide zich om en een figuur bij de deur rende naar hen toe. Ze zag Lance's meedogenloze ogen maar net voordat hij haar opzij duwde. Chloe, al zwak, werd tegen de reling geduwd en pijn schoot door haar middel. Haar gezicht werd nog bleker en ze greep de reling achter zich stevig vast om zichzelf in evenwicht te houden. Ze keek naar de scène voor haar en voelde zich ongelooflijk dom. Ze wist dat Keira alle mogelijke middelen zou gebruiken, maar ze bleef in haar trucs trappen! Ze wist ook dat Lance niet dom was, maar hij...

"Lance, het doet zo'n pijn," zei Keira. Lance stond op bij haar woorden en zag er nog gebrokener uit. "Hou vol. Ik breng je naar een dokter," zei hij, terwijl hij bukte om Keira op te tillen. Hij keek naar Chloe, die koud van opzij toekeek, en zei streng: "Jij gaat eerst terug naar je kamer. Ik kom je later opzoeken!" Chloe spotte met haar sarcastische ogen.

Nadat Lance met Keira was vertrokken, liet Chloe een koud lachje horen. Onder een nabijgelegen boom keek een oude dame in een rolstoel stilletjes naar de scène. "Hannah, heb je gezien wat er net gebeurde?" De oude dame sprak, haar ogen scherp terwijl ze Chloe in de verte aanstaarde. De dame naast haar, die ergens in de vijftig leek te zijn, vroeg respectvol: "Heb je het duidelijk gezien, mevrouw?"

"Hmph, dat meisje, zulke domme en verachtelijke trucs gebruiken," spotte de oude dame, boos sprekend. "Maar bewijst dit niet gewoon dat het andere meisje nog dommer is? Ze kan zulke simpele en grove trucs niet eens aan?" zei de andere dame. De oude dame schudde haar hoofd, wijsheid fonkelend in haar ogen. "Hannah, je hebt het mis."

"Verlicht me alsjeblieft," zei de andere dame.

"Het andere meisje is te oprecht. Ze is terughoudend en walgt ervan om iets te doen dat verder gaat dan haar morele basis en in strijd is met de menselijke ethiek! Ze kan zich dus niet voorstellen dat er mensen op deze wereld zijn die zulke dingen zouden doen," zei de oude dame. Hannah knikte en zei: "Ik begrijp het."

De oude dame staarde Chloe een tijdje aan en zei: "Er zijn echter wat problemen." Ze pauzeerde even en vervolgde: "Haar temperament en aard zijn goed. Roep haar maar, ik wil haar eens van dichterbij bekijken." Hannah's bediende aarzelde een beetje: "Maar mevrouw, uw kleinzoon komt eraan. Als hij hier een vreemdeling ziet..."

"Wat kan hij met mij doen?" pruilde de oude dame terwijl ze streng sprak, haar stem vol genegenheid voor haar kleinzoon. Hannah glimlachte en zei: "Oké, ik roep haar meteen." Op dat moment maakte het hek tussen de twee bomen ernaast een paar geluiden.