Rozdział 3 Latający smok

Po wyjściu Księdza Daniela Elara zaprowadziła Ethana do łóżka i pomogła mu usiąść. Podczas gdy z nim rozmawiała, do pokoju weszła dziewczyna ubrana jak służąca.

Ta dziewczyna skłoniła się z szacunkiem przed Elarą i powiedziała: „Wasza Królewska Wysokość, Jego Wysokość chce się z wami spotkać w głównej sali. Chce porozmawiać o wielkiej ceremonii, która odbędzie się jutro”.

„Dobrze! Pójdę później. Możesz już iść”. Elara skinęła głową, dając znak służącemu, żeby odszedł. Odwróciła się do Ethana i powiedziała: „Blake, zostań tutaj i odpocznij! Nie uciekaj! Pamiętasz to? Wrócę wkrótce”.

„Okej!” odpowiedział Ethan.

Po tym, jak Elara opuściła pokój, Ethan usiadł na łóżku na chwilę. Zatracił się w myślach. Było zbyt wiele nowych informacji, aby mógł je przetworzyć. Chociaż potwierdził, że teraz jest księciem, nadal trudno mu było w to uwierzyć! Nie mógł powstrzymać się od pocierania skroni, aby ukoić szalejący ból głowy. Zastanawiał się również nad tak zwaną metodą duchową, o której wspomnieli kapłan Daniel i Elara w swojej poprzedniej rozmowie. Na czym ona polegała? Ethan westchnął, wstał i wyszedł z pokoju.

Na zewnątrz był długi korytarz, na końcu którego migotał promień oślepiającego światła.

Ethan powoli podszedł do źródła światła. W miarę jak się zbliżał, światło stopniowo stawało się jaśniejsze. Gdy dotarł do końca korytarza, powitał go ciepły wiatr i widok słońca wypełniającego akry ziemi. To, co zobaczył, całkowicie go oszołomiło.

Każdy budynek, który widział wokół siebie, był górujący i okazały. Znajdował się w majestatycznym pałacu cesarskim, a teraz stał w kopule wspaniałej rezydencji. Obok niego znajdowały się spiralne schody, ciągnące się w dół aż do ciemności.

Gdy jego oczy podążyły w dół, powitał go malowniczy obraz. Szeroka fosa otaczała pałac, lśniąc w słońcu. Po drugiej stronie fosy, tak daleko, jak sięgał wzrokiem, rozrzucone były liczne domy. Z daleka widział domy ustawione w rzędach i rozciągnięte jak wachlarz. Tysiące postaci tak małych jak czarne kropki chodziły po przejściach między tymi domami i kręciły się.

Nagle światło słoneczne nad Ethanem zniknęło. Spojrzał w górę zdezorientowany i krzyknął w szoku: „O cholera! Co to za potwór?”

Nad jego głową przelatywał kolosalny stwór . Para wielkich skrzydeł, o szerokości kilkudziesięciu metrów, zataczała idealne łuki nad niebem. Jego gigantyczne ciało rzucało ogromny cień na kopułę. Kształt jego głowy przypominał głowę krokodyla, z dwoma ostrymi i długimi zębami wystającymi z pyska. Z jego ogromnych nozdrzy wciąż buchał dym.

„Czy to dinozaur?” Pierwszą rzeczą, jaka przyszła Ethanowi do głowy, był obraz stworzenia żyjącego w czasach prehistorycznych. Miało wiele wspólnych cech.

Ethan niemal wyskoczył ze skóry, gdy zauważył, że na stworzeniu siedział człowiek, który jechał na nim jak doświadczony pilot. Pod kierunkiem jeźdźca latający potwór wykonał doskonały i zapierający dech w piersiach pokaz akrobacji powietrznych.

Zanim Ethan zdążył otrząsnąć się z szoku, latający potwór nagle się odwrócił i rzucił się w jego stronę.

Ethan zbladł i szeroko otworzył oczy, gdy zobaczył potwora lecącego w jego stronę. Cztery ostre pazury potwora zdawały się być w stanie z łatwością rozerwać wszystko, przerażając Ethana do głębi. Cofnął się instynktownie, ale potknął się i upadł na podłogę. Nie mógł nic zrobić, tylko patrzeć, jak przerażający potwór wyciąga do niego swoje ostre pazury.

„Och! No weź! Czy znów spotka mnie śmierć? Właśnie wróciłem do życia!” pomyślał Ethan.

Gdy jego ostre pazury były zaledwie cal od jego twarzy, głowa Ethana stała się pusta. Ale potwór przeleciał obok niego od razu, silny wiatr wiał mu w twarz. Leżąc na podłodze, Ethan łapał powietrze, aby się uspokoić.

"Kurwa! Czy ty mnie po prostu oszukujesz!? Pieprzyć cię! Ty cholerny..." Ethan zaklął głośno, gdy się otrząsnął. Następnie wstał i odwrócił się, by spojrzeć na latającego potwora, który wylądował na peronie za nim. Jeździec zeskoczył z niego żwawo.

Ethan nie był mięczakiem, który nigdy nie zniósłby takiego upokorzenia. Podszedł do peronu wściekły, ale zamarł na chwilę, gdy zobaczył delikatne rysy jeźdźca. Jaka ładna twarz! Ale ze sposobu, w jaki ta osoba była ubrana, wyglądało na to, że jest chłopcem! Miał zaledwie siedemnaście lat, ale był dość wysoki i miał imperialne usposobienie. Ethan poczuł, że to wstyd, że ktoś o tak ładnej i atrakcyjnej twarzy jest chłopcem, a nie dziewczyną.

„Och! To książę Blake! Słyszałem, że prawie umarłeś z powodu wysokiej gorączki. Jaki wstyd dla rodziny cesarskiej! Taki gnojek jak ty wciąż żyje!” rozległ się androgyniczny głos jeźdźca, gdy spojrzał na Ethana z obrzydzeniem.

„Hej! Ty cholerny lady-boy! Uważaj na język!” – krzyknął Ethan, patrząc groźnie. Ale jego szczupła i krucha sylwetka nie sprawiała, że jego słowa były w ogóle groźne.

„Lady-boy? Co to takiego?” zapytała urodziwa osoba, rzucając Ethanowi pogardliwe spojrzenie.

„Możesz znaleźć odpowiedź, gdy spojrzysz w lustro” – odpowiedział Ethan beztrosko, z ręką skrzyżowaną na piersi.

„Ty! Jak śmiesz!” Wściekłość zabłysła w jego oczach, gdy zrozumiał, że Ethan go wyzywa.

„No i co? Masz z tym jakiś problem? Okaż trochę szacunku, mały dupku! Nie ruszaj gniazda szerszeni!” Ethan uśmiechnął się złośliwie.

„O czym ty mówisz? Czy twoja choroba jest aż tak poważna? Posłuchaj siebie! Jak śmiesznie mówisz! Już powinieneś umrzeć z powodu choroby! Nie jesteś lepszy od psa w rodzinie cesarskiej. Dlaczego bogowie pozwalają takiemu bezużytecznemu człowiekowi jak ty przetrwać na świecie?” powiedział jeździec, patrząc na Ethana z pogardą.

„Ha-ha! Jestem księciem! To znaczy, że właśnie upokorzyłeś członka rodziny królewskiej i całą rodzinę cesarską! Naprawdę masz tupet!” Ethan zadrwił.

„Ty! Ty...” Oczy jeźdźca zwęziły się z wściekłości. Drżał nawet ze złości, gdy patrzył groźnie na Ethana.

Nagle z jego prawego ramienia wystrzelił promień jasnego światła. Rękaw jego szaty został w jakiś sposób rozerwany na kawałki i spalony na popiół przez dziwną, ale potężną siłę. Potem pojawiło się jego ramię, białe i smukłe jak u dziewczyny. Lśniące smugi pojawiały się wokół jego ramienia jedna po drugiej, tworząc delikatny i wyjątkowy znak.

Szczęka Ethana niemal opadła na podłogę, gdy zobaczył dziwaczną scenę. Nie mógł uwierzyć w to, co zobaczyły jego oczy. „Czy to jakaś magia?” Ale wkrótce wiedział, że się mylił. Gdy ta osoba machnęła prawą ręką, Ethan został podniesiony przez dziwną siłę. Następnie, po krótkiej chwili utknięcia w powietrzu, został odrzucony. Ethan krzyknął, zanim uderzył o twardą kamienną ścianę. Upadł na ziemię i jęknął z bólu.

Ethan trzymał się ściany, aby go wesprzeć i w końcu po chwili wstał. Następnie krzyknął na tę osobę ze złością: „Ty cholerna chłopięco-damo! Jak mogłaś mi to zrobić? Czy ty oszalałaś?”

„I co z tego? Ty bezużyteczny kawałku gówna! Jeśli masz z tym problem, możesz po prostu zemścić się za pomocą duchowej metody, której ja użyłem! Och, prawie zapomniałem, że nie możesz tego zrobić! Ponieważ jesteś bezużyteczny! Ha-ha!” krzyknął, a na jego ustach pojawił się uśmieszek. Ale wyglądało na to, że jeszcze nie był usatysfakcjonowany. Podniósł prawą rękę i zaczął nią kręcić. W ciągu kilku sekund wokół jego ręki pojawił się wir. Następnie wir wyskoczył, pędząc w stronę Ethana. Patrząc na wir wirujący tak szybko jak wiertło, Ethan przełknął ślinę ze strachu. Ta osoba naprawdę chciała go zabić!