Hoofdstuk 18

“ Neah, we gaan vanavond terug naar Moonshine!”

Ik voel mijn maag zakken. Hij bracht me terug. Hij realiseerde zich eindelijk dat ik niet goed was. Mijn ogen vallen dicht en ik voel mijn adem in mijn keel stokken. Ik had moeten zijn zoals de anderen waar Raven me over had verteld. Ik had mezelf op hem moeten storten. Ik had harder mijn best moeten doen. Ik had hem niet van dingen moeten beschuldigen.

Ik voel zijn ruwe vingers op mijn kin terwijl hij mijn gezicht omhoog tilt. "Neah, doe je ogen open."