Rozdział 240

Skoro wypuszczono kota z worka, nie było potrzeby udawania. „Nie zaszkodzi spróbować. W najgorszym wypadku po prostu stracę swoje nic nie warte życie i dołączę do mojego dziecka w życiu pozagrobowym. Nic wielkiego”.

Lekko zmarszczył brwi i spojrzał bokiem na Camerona, ściszając głos i upominając: „Krzywdzisz dziecko? Od kiedy stałeś się taki nieludzki?”

Cameron wyglądał na pokrzywdzonego, gdy go przesłuchiwano. „Zachary, wiesz, jak ciężkie było życie Rebekki? Po prostu nie mogłem znieść widoku cierpienia naszej córki!”