Rozdział 4

Odkrycie oszołomiło Vivian. Zanim zdążyła zareagować, Finnick posłał im mały uśmiech. „Jesteście z Glamour Magazine, prawda? Proszę, usiądźcie.”

„ Vivian, dlaczego jeszcze tu stoisz?”

Przypomnienie od Sary wyrwało Vivian z oszołomienia i wkrótce poszła za nimi na kanapę.

Finnick podpłynął i zatrzymał się przed nimi. Twarz Sarah była pełna ekscytacji, gdy zapytała: „Panie Norton, czy możemy zacząć?”

„ Jasne.” Wyraz twarzy Finnicka był raczej spokojny. Do tej pory nie rzucił nawet Vivian drugiego spojrzenia. To było niemal tak, jakby byli zupełnie obcymi ludźmi.

Jego obojętna postawa sprawiła, że Vivian zaczęła się zastanawiać, czy ten mężczyzna nie jest po prostu przypadkową osobą, która zadziwiająco przypomina jej nowego męża.

„ Cóż... Panie Norton, skoro do tej pory był pan bardzo tajemniczy, wszyscy umierają z ciekawości, jak brzmi pana pełne imię”. Zarumieniona na jaskrawoczerwono, Sarah rozpoczęła wywiad. „Czy mógłby pan nam powiedzieć, jak się pan nazywa?”

„ Finnick Norton” odpowiedział zwięźle. W chwili, gdy słowa opuściły jego wąskie usta, nadzieje Vivian legły w gruzach.

Finnick Norton. On naprawdę jest moim nowym mężem!

„Finnick Norton. Jakie przyjemne imię!” Jenny pochlebiła z uśmiechem. „Następnie chcielibyśmy zadać ci serię pytań.”

Po tych słowach Jenny odwróciła się, by rzucić Vivian znaczące spojrzenie. Zauważywszy, że Vivian wciąż głupio patrzy na Finnicka, dyskretnie uszczypnęła zamyśloną kobietę.

„ Auć!” Vivian krzyknęła z bólu, wracając do przytomności.

Zanim tu przyjechali, wszyscy zgodzili się, że Vivian przeprowadzi wywiad, podczas gdy Sarah i Jenny robiły notatki.

Stając twarzą w twarz z karcącym spojrzeniem Jenny, Vivian szybko uspokoiła swoje szalejące emocje, przybierając profesjonalny wygląd. „Panie Norton, czy jest pan mieszkańcem Sunshine City?”

„ Myślę, że można powiedzieć, że jestem pół tutejszym.” W ostrym kontraście do wcześniejszej paniki Vivian, Finnick był spokojny jak ogórek. „Urodziłem się tutaj, ale wyjechałem do A Nation, gdy byłem naprawdę młody.”

Na jego słowa Vivian nagle poczuła, że chce wybuchnąć śmiechem. Mężczyzna siedzący naprzeciwko niej miał być jej mężem, ale ona nie wiedziała o nim absolutnie nic.

Jednak teraz pracowała, więc odsunęła na bok swoje przypadkowe myśli. Kontynuowała wywiad, przechodząc przez listę pytań, które wcześniej przygotowali.

Potem wywiad przebiegał gładko. Finnick był raczej współpracujący, choć trochę chłodny. Mimo to nie był wcale taki nierozsądny i nieuprzejmy, jak głosiły plotki.

Wchodząc w rytm wydarzeń, Vivian na chwilę zapomniała, że tak naprawdę przeprowadza wywiad z mężem. Jednak gdy jej wzrok spoczął na kolejnym pytaniu, słowa utknęły jej w gardle. W biurze zapadła niezręczna cisza.

„ Vivian, co robisz?” Sarah szturchnęła ją.

Przykleiła na twarzy przepraszający uśmiech. „Przepraszam, panie Norton. Następne pytanie jest dość osobiste i jestem pewna, że wiele naszych czytelniczek będzie zainteresowanych odpowiedzią”. Tłumiąc dziwne uczucie, które paliło ją w piersi, Vivian zmusiła się do zapytania: „Czy jest pan singlem, panie Norton?”

Vivian miała ochotę odgryźć sobie język, słysząc to głupie pytanie.

Ugh, gdyby tylko Sarah i Jenny nie były tu teraz. Nie musiałabym zadawać tego pytania, na które już znam odpowiedź!

Zdenerwowana podniosła głowę, by spojrzeć Finnickowi w oczy. Mogłaby przysiąc, że dostrzegła lekki cień rozbawienia, migający w jego pozbawionych emocji oczach.

Jednakże uczucie zniknęło tak szybko, jak się pojawiło, pozostawiając ją z pytaniem, czy sobie tego po prostu nie wyobraziła.

Otworzył usta i przeciągnął: „No cóż… co o tym myślisz, panienko?”