Rozdział 3

Serce Caroline waliło w piersi. Miała wrażenie, jakby ktoś rzucił jej koło ratunkowe na otwartym morzu.

Spojrzała w górę i spotkała wzrok Kirka. Rozbawienie w jego oczach zniknęło, zastąpione głębokim wzruszeniem. Przez sekundę nawet Caroline w to uwierzyła.

Szybko spojrzała na Dana i Sarę White, swoją matkę.

Byli tak zszokowani, że oboje opadli na kanapę. Po chwili Dan zareagował pierwszy. Spojrzał na Caroline i zapytał: „Carrie, co to jest?”

Zanim zdążyła przemówić, Kirk osłonił ją za sobą. Jej umysł zamarł na myśl o poczuciu ochrony, jaką jej dawał.

Powiedział tym swoim chrapliwym głosem: „Dopiero dziś zarejestrowaliśmy nasz ślub. Było tak pośpiesznie, że nie zdążyliśmy cię o tym poinformować”.

Dan był wściekły, ale zachował spokój. „Carrie!”

Caroline zacisnęła zęby i powiedziała: „To, co mówi, jest prawdą. Wyszłam za niego, bo nie chciałam wyjść za-”

Zanim zdążyła dokończyć zdanie, Sarah rzuciła się w jej stronę i ścisnęła jej ramiona. „Co się stało, Carrie? Czy ty nie lubiłaś Eddy'ego zawsze? Teraz, kiedy w końcu zgadza się poślubić ciebie , dlaczego ty-” Następnie spojrzała na Kirka ostrożnie i powiedziała cichym głosem: „Powiedz mi, czy byłaś zagrożona?”

Czując, że jej matka źle zrozumiała Kirka, Caroline pośpiesznie powiedziała: „Nikt mnie do niczego nie zmuszał. Po prostu nie chcę wychodzić za mąż za mężczyznę, który mnie nie kocha!”

Była wyczerpana. Nie chciała już tego kontynuować.

Paznokcie Sarah wbiły się w ciało Caroline. „Wiesz, co mówisz, Carrie? Od momentu, kiedy zaręczyłaś się z Eddym, wychowaliśmy cię na jego żonę. Wyjdziesz za niego, żeby podnieść naszą rodzinę, a nie z miłości!”

Ramiona Caroline bolały tak bardzo, że z trudem wciągnęła powietrze. „Mamo…” Spojrzała na Dana.

Dan spojrzał na nią z rozczarowaniem. „Carrie, rozwiedź się z nim natychmiast, zanim Eddy się dowie! Jesteś żoną Eddy'ego. Jak mogłaś być taka

głupi?" Zmarszczył brwi, wypowiadając ostatnie zdanie. Jakiekolwiek ciepło, jakie miał do Kirka, teraz zniknęło.

Caroline zobaczyła czerwień. Nie obchodziło jej, czy obecny był ktoś z zewnątrz. „Czy wiesz, dlaczego Eddy zgodził się mnie poślubić?”

Dan odwrócił się. „Nie chcę tego słyszeć. Rozwiedź się z tym mężczyzną natychmiast”.

Caroline była oszołomiona. Serce bolało ją w piersi. Patrząc na plecy ojca, powiedziała żałośnie: „Powiedział, że poślubi mnie, jeśli oddam nerkę Layli”.

W pokoju zapadła cisza.

Dan i Sarah spojrzeli sobie w oczy.

Kirk leniwie podniósł wzrok, patrząc na rodziców Caroline. Lekko zmarszczył brwi. Część jego czuła się nieswojo. Nie potrafił opisać dlaczego.

Caroline prychnęła i kontynuowała: „Wiesz, jak się o niego troszczyłam przez te osiem lat. Ale on nigdy mnie nie kochał i związał się z Laylą, gdy był jeszcze zaręczony. Teraz chce wykorzystać moją nerkę, by uratować Laylę. Nie wyobrażam sobie, co by się stało, gdybyśmy się pobrali. Gdyby Layla chciała mojego życia, on-”

Caroline nie mogła już dłużej. Layla była córką swojego wujka. Caroline poświęciła cały swój wysiłek Eddy'emu i nie spędziła wiele czasu ze swoim kuzynem. Chociaż ich więź nie była zbyt silna, Caroline niestrudzenie pomagała w poszukiwaniach zgodnego dawcy, gdy nerki Layli zaczęły się pogarszać pół roku temu.

Ale ostatecznie nie byli po prostu niewdzięczni. Oboje wbili jej nóż w plecy, żądając od niej nerki bez wcześniejszej dyskusji.

Nie zrobiliby czegoś takiego obcej osobie, a co dopiero członkowi rodziny.

Sarah bez słowa spojrzała na męża, oboje doszli do porozumienia. Następnie delikatnie pociągnęła Caroline za rękę. „Carrie, wiem, że jesteś zdenerwowana, ale pomyśl o tym. Oddanie nerki nie miałoby na ciebie żadnego wpływu, a mogłabyś uratować Laylę i zostać żoną Eddy'ego. To jak zabicie dwóch ptaków jednym kamieniem. Jakież to cudowne!”

Caroline zrobiła się zimna. „O czym ty mówisz, mamo?”

Eddy ją zdradził. Dlaczego musiała uszczęśliwiać jego i jego panią?

Spojrzała błagalnie na Dana, ale on patrzył w sufit. „Nie jesteś już dzieckiem, Caroline. To uczciwa wymiana. Nie bądź uparta”.

„Uczciwa wymiana”. Caroline zadrżała. Prawie upadła, ale Kirk podniósł ją za nadgarstek. Stanęła prosto na nogach i z goryczą spojrzała na rodziców, którzy rozpieszczali ją odkąd była mała.

Jeśli zdrada Eddy'ego uderzyła w nią niczym ciężarówka, to słowa jej rodziców uderzyły w nią niczym czołg.

„Więc w twoich oczach moje szczęście nie jest tak ważne jak poślubienie Eddy’ego i wyniesienie Evansów na wyżyny”. Z jej oczu popłynęły grube łzy. Nie mogła już dłużej powstrzymywać frustracji, którą w sobie gromadziła.

Odwróciła się i wybiegła z domu.

Nie mogła tego znieść. Jak jej kochający rodzice mogli jej nie rozumieć?

Dan i Sarah mieli zamiar pobiec za nią, ale Kirk chłodno ich powstrzymał. Jego twarz była pozbawiona ciepła.

„Szkoda została wyrządzona. Nie ma sensu udawać”.

Jego słowa trafiły w sedno. Dan krzyknął z poczuciem winy: „Jakie masz prawo nas powstrzymywać? Caroline jest naszą córką”.

„Więc wiesz o tym”. Kirk prychnął sarkastycznie. „Myślałem, że jest twoją pokojówką, biorąc pod uwagę sposób, w jaki z nią rozmawiałeś”. Następnie odsunął się i spojrzał na nich oboje. „Ona jest moją żoną. Nie pozwolę nikomu jej skrzywdzić. Nawet jej rodzicom”.

Jego dominująca aura oszołomiła Dana na kilka sekund, zanim wyrwał się z transu. Krzyknął do Kirka: „Kim ty, kurwa, jesteś, żeby nas pouczać? Musisz się z nią natychmiast rozwieść, albo zamienię twoje życie w Osbury w piekło!”

Ale Kirk już wyszedł z domu. Całkowicie zignorował gniew Dana.

Gdy już wyszedł z domu, Kirk spojrzał na kobietę, która siedziała oparta o kierownicę, a jej ramiona unosiły się i opadały, gdy szlochała.

Zatrzymał się.

Potrzebował żony, aby odpędzić niechciane kłopoty. Już osiągnął swój cel. Nie musiał się przejmować takimi rzeczami.

Odwrócił się, ale determinacja, która była w oczach Caroline, pomimo jej gorzkiej desperacji, przemknęła mu przez myśl.

Zmarszczył brwi z irytacją i ruszył naprzód . Ale wtedy zatrzymał się i znów spojrzał na tę potulną postać. Odwrócił się i ruszył w stronę samochodu, otwierając drzwi. Trącił ją i powiedział ze złością: „Przesuń się”.

Nadal pogrążona w smutku, Caroline spojrzała w górę otępiała. Zanim mogła zareagować, para rąk otoczyła jej talię. W jednej chwili znalazła się w ramionach Kirka.

Była tak oszołomiona, że zapomniała płakać. Jej piękne oczy patrzyły na Kirka w szoku.

„Co… co robisz?”

Uzgodnili, że to będzie małżeństwo pozorowane.