Rozdział 276

Tatum zatrzymuje samochód u podnóża góry. Po drugiej stronie widać rzekę Augustine, miejsce, w którym Leila kazała im to sprawdzić.

„Stąd będziemy musieli iść pieszo, drogie panie” – mówi, zerkając na Leilę siedzącą obok niego na przednim siedzeniu, chwilowo oszołomioną sposobem, w jaki promienie słoneczne wpadające przez okno samochodu podkreślają urodę jej twarzy.

Wszystko w tej kobiecie jest po prostu idealne. Od jej oceanicznych niebieskich oczu, jej spokojnej uśmiechniętej twarzy, jej małych, nabrzmiałych ust, a nawet jej nieco dużego nosa, jest kompendium wszystkiego, co piękne i raduje jego serce, że może jeszcze mieć jedną szansę, by oddać cześć tej piękności i tym razem zrobi to właściwie i religijnie.