บทที่ 13 พวกคุณเป็นพี่น้องกันไหม

ไม่มีคำพูดใดที่จะบรรยายความเจ็บปวดที่มือของเซลิน่าและความคับข้องใจที่พลุ่งพล่านออกมาจากภายในตัวเธอหลังจากการล้มลง เธอใช้มือน้อยๆ ของเธอนวดโดยสัญชาตญาณ จนเกือบจะหลั่งน้ำตาออกมา

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็สะอื้นและลุกขึ้นยืน จากนั้นเธอก็หยิบสมุดบันทึกออกมาจากโต๊ะและเริ่มเขียนอะไรบางอย่างลงไป

เด็กคนอื่นๆ ไม่แปลกใจกับเรื่องนี้เลย เนื่องจากเซลิน่าเป็นใบ้ เธอจึงมักจะสื่อสารกับพวกเขาโดยเขียนลงในสมุดบันทึกของเธอ อย่างไรก็ตาม ไม่ค่อยมีใครเล่นกับเธอเลย