บทที่ 5 การตั้งครรภ์และการปฏิเสธ

มุมมองของเซลีน

“สามปีน่าจะเพียงพอสำหรับคุณในการปรับตัวให้เข้ากับอิสรภาพ และสถานะของคุณในฐานะคู่ครองของอัลฟ่าจะรับประกันการคุ้มครองตลอดชีวิตให้คุณแม้ว่าเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ตาม คุณจะมีอิสระที่จะเลือกคู่ครองคนอื่น” บาสเตียนยืนยัน

ในขณะนั้น ความคิดบางอย่างก็เปลี่ยนไปในตัวฉัน และอารมณ์ที่พุ่งพล่านเข้ามาก็หยุดลง ทำให้ฉันรู้สึกชาไปหมด “ถ้าเธอต้องการแบบนั้น” ฉันได้ยินตัวเองพูด

“ฉันคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดีที่สุด” เสียงบาสเตียนดังมาจากที่ไกลมาก ฉันจึงหันกลับไปที่กระจก จ้องมองคนแปลกหน้าอีกครั้ง ตอนนี้แสงหายไปจากดวงตาของเธอแล้ว และฉันสงสัยว่ามันปรากฏขึ้นมาได้อย่างไรในตอนแรก

อนาคตของฉันชัดเจนแล้ว แสงแห่งความหวังที่ฉันค่อยๆ สะสมมาในช่วงไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมาเริ่มจะริบหรี่ลง หากฉันไม่สามารถเอาชนะบาสเตียนได้ก่อนที่สัญญาของเราจะสิ้นสุดลง ฉันก็จะสูญเสียเส้นชีวิตใหม่ไป

สามปีต่อมา

เสียงเครื่องอัลตราซาวนด์ดังสนั่นไปทั่วห้องตรวจเล็กๆ

เสียงกระแทกเบาๆ ดังขึ้นมาประสานกับเสียงแปลกๆ ของอุปกรณ์ และคุณหมอที่นั่งอยู่ระหว่างขาของฉันยิ้มขึ้นมาที่ฉัน “และนั่นก็คือเสียงเต้นของหัวใจ”

“นั่นเป็นเสียงที่ไพเราะที่สุดที่ฉันเคยได้ยินมาอย่างไม่ต้องสงสัย” ฉัน กระซิบ

“ฉันกำลังจะเป็นแม่” ฉันหายใจด้วยความไม่เชื่ออย่างมีความสุข

ฉันแทบจะรอไม่ไหวที่จะบอกบาสเตียนแล้ว

ฉันไม่ต้องใช้เวลานานในการตกหลุมรัก Bastien เลย

ฉันรักบาสเตียนเพราะเขาเป็นคนใจดีและอ่อนโยนเมื่อไม่จำเป็น เพราะเขายอมเสียสละทุกอย่างเพื่อสมาชิกในฝูง ฉันรักเขาเพราะเขาฉลาดและตลกพอๆ กับที่เขาเป็นทั้งคนปกป้องและกล้าหาญ เพราะเขาทำให้ฉันรู้สึกว่าไม่มีใครเคยรู้สึกแบบนี้มา ก่อน

ฉันต้องเตือนตัวเองว่าบาสเตียนได้พบรักแท้แล้วตั้งแต่เราพบกัน โดยเป็นผู้หญิงที่ไม่ต้องการการปลอบโยนและการเอาอกเอาใจตลอดเวลา แต่เป็นผู้หญิงที่เท่าเทียมกับเขา ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาพยายามรักษาระยะห่างจากฉัน ไม่เคยเปิดใจ ไม่เคยยอมให้ฉันเข้าไป

ฉันไม่สามารถทำให้เขารักฉันได้สำเร็จ อย่างน้อยก็ไม่ใช่ในแบบที่ฉันรักเขา แต่เราก็มีความสุขกันมากในช่วงหลังนี้ มีความสุขมากพอที่จะตัดสินใจขยายสัญญาในวันครบรอบแต่งงานของเรา

ฉันไม่อยากเห็นแก่ตัว ฉันไม่ต้องการให้บาสเตียนต้องมาอยู่กับฉันถ้าฉันไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการจริงๆ แต่ถ้ามีโอกาสที่เขาจะ ต้องการฉัน ฉันก็ต้องรับมัน

ระหว่างทางกลับบ้าน ฉันแวะซื้อของชำเพื่อเตรียมจัดงานเลี้ยงพิเศษเพื่อประกาศข่าวดี ฉันทุ่มสุดตัว ซื้อไวน์ดีๆ แม้ว่าจะดื่มไม่ได้ก็ตาม รวมถึงเนื้อส่วนที่ดีที่สุดและของหวานที่อร่อยที่สุดเท่าที่จะหาได้

ฉันมองนาฬิกาขณะขับรถกลับบ้าน หวังว่าจะเอาชนะบาสเตียนที่นั่นได้และแอบขนของขึ้นไปชั้นบน แม้ว่าครอบครัวของอัลฟ่าและเบต้าของพวกเขาจะอาศัยอยู่ในบ้านของฝูงสัตว์กับเจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมายจำนวนหนึ่ง แต่ธุรกิจของฝูงสัตว์อย่างเป็นทางการเกิดขึ้นในอาคารรัฐบาลที่อยู่ติดกัน ฝูงสัตว์ขนาดเล็กบางฝูงอาจสามารถทำทุกอย่างได้จากบ้านกลางของพวกเขา แต่โนวาโตเกินกว่าพื้นที่ดังกล่าวมาหลายศตวรรษแล้ว

ฉันกับบาสเตียนอาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์ส่วนตัวบนชั้นบนสุด ทำให้เราสามารถเลือกได้ว่าจะอยู่กับคนอื่นๆ ในบ้านหรือจะอยู่คนเดียวก็ได้ คืนนี้เป็นคืนที่ต้องอยู่แต่ในบ้านจริงๆ

ฉันยิ้มอย่างคนโง่ตั้งแต่ที่ออกจากห้องตรวจของหมอมา จำไม่ได้ว่าเคยรู้สึกโล่งใจขนาดนี้มาก่อน ฉันฝึกแบ่งปันข่าวขณะขับรถ สลับใช้ กลยุทธ์ต่างๆ มากมาย ก่อนจะตัดสินใจบอกบาสเตียนโดยไม่ต้องเล่นๆ หรือเสแสร้ง

ผีเสื้อกระพือปีกอย่างรวดเร็วในท้องของฉันในขณะที่ฉันเดินขึ้นบันได ร่างกายของฉันเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้น ฉันต้องถือกระเป๋าในอ้อมแขนเพื่อเอื้อมถึงลูกบิดประตู แต่ในที่สุดก็สามารถจัดการได้

รอยยิ้มแห่งความปีติยินดีหายไปจากใบหน้าของฉันในทันทีที่ฉันเดินเข้ามา

บาสเตียนอยู่ที่นั่นแล้ว รอฉันอยู่ เขานั่งอยู่คนเดียวในห้องนั่งเล่นที่มืดมิด กำแก้วน้ำสีเหลืองอำพันไว้ในกำปั้นใหญ่ และใบหน้าหล่อเหลาของเขามีสีหน้าบูดบึ้งอย่างรุนแรง

ฉันหยุดชะงักและจ้องมองเขาด้วยความระมัดระวัง ดวงตาของเขาเปล่งประกายสีเงิน ซึ่งเป็นสัญญาณชัดเจนว่าหมาป่าของเขากำลังแย่งชิงอำนาจ ฉันวางกระเป๋าลงและเดินเข้าไปหาสามีอย่างลังเล

“บาสเตียน?” ฉันเอ่ยอย่างระมัดระวัง “ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม?”

“นั่งลงสิ เซเลเน่” น้ำเสียงทุ้มนุ่มของเขาฟังดูแข็งทื่อและไร้ความรู้สึก

ฉันทำตามที่เขาบอก โดยนั่งลงบนขอบโซฟา กระดูกสันหลังของฉันตรงมาก ฉันรู้ทันทีว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น ฉันมองเห็นความหวังและความฝันของฉันพังทลายลงมาราวกับว่ามันเป็นจริง ไม่ใช่สิ่งที่ จินตนาการขึ้นมาเอง จดหมายรักและแหวนแต่งงาน รูปถ่ายอัลตราซาวนด์และรถเข็นเด็ก ของเล่นเด็กและรองเท้าเล็กๆ เกลื่อนกลาดไปทั่วพื้นตรงเท้าของฉัน

ฉันกลัวที่จะพูด ฉันรู้ว่าไม่มีทางเปลี่ยนใจบาสเตียนได้เมื่อตัดสินใจไปแล้ว แต่สมองของฉันยังคงจินตนาการว่าผลลัพธ์ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้อาจเปลี่ยนไปหากฉันทำหรือพูดสิ่งที่ถูกต้อง

ดวงตาที่ไร้ขอบเขตของเขาจับจ้องฉันอย่างจับจ้อง ขณะที่ความเงียบเข้าครอบงำ ความเงียบนั้นยาวนานจนฉันต้องต่อสู้กับแรงกระตุ้นที่จะดิ้นบนที่นั่งของตัวเอง โดยปกติแล้ว บาสเตียนชอบทำให้ฉันดิ้น แต่ครั้งนี้มันแตกต่างออกไป นี่ไม่ใช่หมาป่าที่กำลังเล่นกับอาหารของมัน แต่นี่คือนักล่าชั้นยอดที่เข้ามาล่าเหยื่อ

ในที่สุดเขาก็พูดขึ้น “ฉันรู้ว่าวันครบรอบของเรายังไม่ถึงพรุ่งนี้” เขาเริ่มพูดอย่างจริงจัง “แต่ฉันไม่สามารถเลื่อนเรื่องนี้ออกไปได้อีกแล้ว”

หากการ์ริกสอนทักษะที่มีประโยชน์อย่างหนึ่งให้ฉันได้ นั่นก็คือการซ่อนความรู้สึกเพื่อประโยชน์ของตัวเอง บาสเตียนจะไม่มีวันใช้ความรู้สึกของฉันเป็นอาวุธอย่างที่การ์ริกทำ แต่ฉันไม่อยากให้เขารู้ว่าสิ่งนี้จะทำร้ายฉันมากเพียงใด ไม่ใช่เพราะว่าฉันรู้สึก โง่เขลาอยู่แล้ว ฉันไม่เชื่อเลยว่าตัวเองโง่เขลาและไร้เดียงสาขนาดนี้

“พรุ่งนี้ ฉันจะให้พ่อของฉันดำเนินการพิธีปฏิเสธของเรา”

โทรศัพท์ของเขาเริ่มดัง และก่อนที่ฉันจะตอบ เขาก็รับสายและยกอุปกรณ์ขึ้นมาแนบหู "เฮ้ เบลล่า" เขาทักทายอย่างอบอุ่น ลุกขึ้นจากโซฟาและเดินผ่านฉันไปราวกับว่าฉันล่องหนไปเลย ฉันได้ยินเสียงหัวเราะของผู้หญิงที่อยู่ไกลๆ จากปลายสาย เขาหัวเราะเบาๆ ขณะออกจากห้อง โดยไม่รอที่จะดูว่าฉันจะพูดอะไรหรือจะแสดงปฏิกิริยาอย่างไรต่อการประกาศของเขา

พฤติกรรมเย็นชาของเขาทำให้ฉันเจ็บปวดถึงแก่น ฉันเตรียมใจไว้แล้วสำหรับข่าวร้าย แต่ไม่เคยคาดคิดว่าสามีของฉันจะใจร้ายขนาดนี้ ตอนนี้ชัดเจนแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น และตามปกติแล้ว ดูเหมือนว่าฉันจะเป็นคนสุดท้ายที่รู้เรื่องนี้ บาสเตียนกำลังทิ้งฉัน

อาราเบลลา และสิ่งสุดท้ายที่เขาต้องการ - นอกจากฉัน - ก็คือทารกที่เกิดจากฮาล์ฟลิ่งผู้น่าสงสาร