บทที่ 24 งานศพ
มุมมองของเซลีน
“นี่คืออะไร” ฉันหายใจไม่ออก หัวใจเต้นแรงขณะจ้องไปที่ใบปลิวรางวัล
“ไม่มีอะไร” บาสเตียนเอื้อมมือไปหยิบกระดาษ แต่ฉันเอนหลังพิงที่วางแขนจนเกือบจะล้ม ฉันอาจยื่นแขนออกไปไกลกว่าที่เขาเอื้อมถึงไม่ได้ แต่ฉันเชื่อว่าเขาจะเลือกรับฉันไว้แทนที่จะเอาหน้ากระดาษคืนมา