Bölüm 47

Bailey'nin bakış açısı

Kaleb beni yavaşça öperken aceleyle nefes alıyorum. Bu çok nazik bir öpücüktü ve bu öpücükte çok farklı bir şey vardı. İkimiz arasında sessiz bir konuşma gibiydi. Birbirimizin olmayı kabul ettiğimiz bir konuşma.

Kendi küçük balonumuzun içindeymişiz gibi hissettik. Sadece ben ve o. Biz. Sadece ikimiz. Başka kimse yok, sadece biz.