Rozdział 5: Poznaj Justina ponownie

Te fragmentaryczne i chaotyczne obrazy wciąż pojawiały się w jego umyśle... Choć była nieco niedojrzała, wywarła na nim niezapomniane wrażenie. Trudno opisać to uczucie, ale nie mogę przestać o nim myśleć i delektować się nim, czując w sercu niepewność.

Wyraz twarzy Justina stopniowo stawał się poważny, starał się stłumić niewytłumaczalne wahania emocji. Wyjął papierosa z kieszeni, lecz po chwili przypomniał sobie, że jest w szpitalu, więc w milczeniu go odłożył. Następnie wyjął telefon komórkowy i znalazł konto Irene na WeChat.

Widząc, że przelała mu kolejne 100 000 juanów, lekko uniósł brwi i ponownie kliknął przycisk zwrotu. Jednak system wyświetla monit: „Przepraszamy, druga strona nie jest jeszcze Twoim znajomym, nie możesz zwrócić przelewu, kliknij, aby dodać znajomego”.

Usunąć go? Ta mała dziewczynka ma niezwykłą osobowość.

Justin parsknąłśmiechem dwa razy, opuścił okno czatu i wyłączył telefon.

…………

Irene wzięła lekarstwo i wróciła do wynajętego domu. Była już szósta rano. Wzięła lekarstwo i położyła się na łóżku. Być może z powodu działania środków przeciwbólowych, jej głowa stała się oszołomiona i wkrótce zasnęła.

Kiedy obudziła się rano, nie czuła jużżadnego bólu w ciele. Czuła się pełna energii i miała dobry apetyt. Po raz pierwszy w życiu zrobiła sobie owsiankę i usmażyła jajko.

Po kolacji pośpieszyła do kawiarni, żeby zacząć pracę. Dni mijały szybko, a praca w klubie szła stosunkowo gładko. Kierownik Yu nie obwinił jej za wcześniejsze niegrzeczne zachowanie wobec klientki, ale po prostu ostrzegł, żeby więcej tego nie robiła, i wszystko wróciło do normy.

Jednak pół miesiąca później ponownie skierowano ją do pokoju 608.

„Irene, dziś wieczorem do pokoju 608 przyjdą goście. Powinnaś się spakować i szybko iść na górę”– rozkazał kierownik Yu przez interkom.

„ Menadżer Yu, Zheng Shu jest dziś w pracy. Może nie wypada mi iść do pokoju 608 ”. Irene zawahała się.

Zheng Shu jest stałym kelnerem w pokoju prywatnym 608. Zazwyczaj mają własne stałe pokoje prywatne do świadczenia usług. Chyba że stały kelner ma ważniejsze i pilniejsze obowiązki lub wychodzi na urlop, zostaną wysłani inni zastępcy. Zheng Shu była dziś w pracy, więc nie było potrzeby, żeby tam wracała.

Naprawdę się bała, bała się znów zobaczyć Justina.

„Ona nie może iść. Dam ci 5 minut. Zostaniesz ukarany grzywną, jeśli się spóźnisz”. Ton menedżera Yu nie pozostawiał wątpliwości.

Co masz na myśli mówiąc, że nie mogę iść? Jednak rozkaz był ciężki jak góra, a Irene dobrze znała zasady. Wzięła łyk wody i posłusznie poszła do pokoju 608 .

Irene odetchnęła z ulgą , wchodząc do prywatnego pokoju . Chociaż wszyscy byli znajomi, Justina tam nie było. Poczuła się swobodnie i zaczęła otwierać wino, aby wytrzeźwić gości. Po skończeniu piosenki zamówiła kilkadziesiąt piosenek, których często słuchali, aby w prywatnym pokoju nie było nudno.

Po zamówieniu piosenek Irene wróciła do kąta, żeby przygotować herbatę. Jest świetna w parzeniu herbaty, za co osobiście pochwalił ją reżyser. Zaczęła uczyć się ceremonii herbacianej w wieku sześciu lat. Od identyfikacji herbaty, rozpoznawania herbaty, zrozumienia kultury herbaty po parzenie herbaty, potrafi to wszystko zrobić z łatwością. Kelner w Tianwaitian, kiedy zaczynał pracę, nauczył się tylko podstaw, jak więc mógł się z nią równać?

Jeśli chodzi o powód, dla którego dowiedziała się o herbacie, to po prostu dlatego, że jej matka powiedziała jej, że jej ojciec uwielbiał pić herbatę. Nauka parzenia herbaty to jak posiadanie połowy swojego życia. Ale najśmieszniejsze jest to, że od urodzenia nigdy nie widziała swojego ojca.

W tym momencie drzwi prywatnego pokoju zostały nagle otwarte. Justin i Eric weszli wyczerpani.

„Czekamy na was, Justin, Eric.” Ktoś przywitał się entuzjastycznie.

„Samolot był opóźniony, prawda? Nie wziąłeś własnego samolotu? Czy Mistrz Gu jest w porządku? Czy to poważne?” Will podjął inicjatywę, by oddać swoje miejsce Justinowi.

Justin nie usiadł, ale po prostu znalazł przypadkowe miejsce, by usiąść: „Uraz jest poważny, chyba będę musiał leżeć przez pół roku”. Rozejrzał się po stole, jakby czegoś szukał.

Wszyscy westchnęli i rozmawiali o kontuzji Mistrza Gu. Nikt nie zauważył pytających oczu Justina .

Irene była bardzo taktowna i podeszła, aby dolać im herbaty. Justin był lekko zaskoczony, spojrzał w górę i zobaczył, że to ona, po czym odwrócił wzrok.

„Ta herbata jest dobra”. Eric podniósł wzrok i spotkał się z Irene. Nie mógł powstrzymać się od zaskoczenia i powiedział: „To ty”.

Irene uśmiechnęła się lekko: „Eric”.

Eric skinął głową i nic nie powiedział. Nie spodziewał się, że będzie pracować w takim miejscu. Nagle przypomniał sobie pacjenta, do którego przyszła wcześniej. Przez chwilę milczał, a nawet jego wyraz twarzy stał się nieco zimny.

Irene wiedziała, co miał na myśli, ale nie musiała mu tego tłumaczyć. W milczeniu nalała im herbaty i wina i podała ręczniki. Po wykonaniu serii zadań cicho ukryła się w kącie.

Po trzech rundach drinków atmosfera była już gotowa i goście byli gotowi zacząć grę w karty. IreneZoe starannie posprzątała stół do gry w karty. Grupa składająca się z sześciu lub siedmiu osób szybko zebrała czterech graczy, a pozostali albo śpiewali, pili, albo grali w inne gry.

Telefon Justina zadzwonił i rozłączył się, rozłączył się i zadzwonił ponownie.

„Justin , dlaczego nie odbierasz telefonu? Na wszelki wypadek, gdyby to było pilne”. Will zobaczył identyfikator dzwoniącego i wiedział, że to połączenie z domu, więc delikatnie mu doradził.

Pilne ? Co to za sytuacja awaryjna? To nic innego, jak namawianie go, żeby poszedł na randkę w ciemno i się ożenił. Trzydziestoletni Justin odnosi sukcesy zawodowe, jednak jego problemy osobiste wciąż nie zostały rozwiązane, a jego rodzina jest bardzo zmartwiona.

Justin nacisnął przycisk odbierania połączenia i wyszedł zirytowany. Will wskazał na Irene i powiedział: „No dalej, zagraj kartami dla Justina”.

Nie mogłam odmówić, więc w końcu usiadła. Po pierwszej rundzie wygrała.

„Gdybyś zagrała tą kartą teraz, wygrałabyś więcej.” Justin pojawił się za nią w pewnym momencie i wskazał na kartę, którą właśnie zagrała.

„Moje umiejętności karciane nie są tak dobre jak Justina . Dlaczego Justin nie zrobi tego sam?” Czując znajomy zapach, Irene poczuła, jak jej klatka piersiowa się zaciska i podświadomie chciała się cofnąć.

Jednak Justin chwycił ją za ramiona i powiedział : „Mam jeszcze coś do załatwienia. Możesz walczyć”.

Walka ta trwa do końca gry. Nie wiem, czy pozwolili mi wygrać celowo, ale Irene wygrywała cały czas i była taka szczęśliwa.

„Piękno, twoje umiejętności karciane są niesamowite! Ostatnio zostałaś pokonana, ale tym razem nadeszła nasza kolej”– narzekał gorzko młody mężczyzna.

„Powiedz mi, czy nauczyłeś się ode mnie tych umiejętności potajemnie?”

„Czy to możliwe, że Justin nauczył mnie gry w karty w zaciszu domowym? Jeśli tak, nie ośmielę się patrzeć na ciebie z góry w przyszłości”.

Justin i ja się nie znamy, proszę przestańżartować.”Irene odpowiedziała słodkim uśmiechem. Jej wzrok mimowolnie powędrował w stronę twarzy Erica . Dostrzegła w jego oczach delikatny uśmiech, obrzydzenie, a nawet odrobinę sarkazmu.

Irene powstrzymała uśmiech i nic nie powiedziała, ale jej ręce trzęsły się, gdy sprzątała ze stołu.

Dziś wieczorem piliśmy mniej, więc wszyscy byli trzeźwi, gdy impreza się skończyła. Po pożegnaniu gości Irene wróciła do prywatnego pokoju i usiadła na swoim zwykłym miejscu, w milczeniu czekając na Justina, który wciąż odbierał telefon na balkonie. Nadeszła pora, by wyjść z pracy, ale nie mogła wyjść, dopóki goście nie wyjdą.

Minęło kolejne pół godziny, zanim Justin w końcu odebrał telefon i otworzył drzwi. Podniósł trzy puste kieliszki stojące na stole, napełnił je winem i wypił jeden po drugim. Wygląda na to, że ta rozmowa nie była zbyt przyjemna.

Po wypiciu trzech kieliszków wina nalał sobie trzy kolejne. Spojrzał przed siebie głębokim wzrokiem: „Co? Pozostali goście wyszli, więc klub nie będzie jużświadczył usług?”

Irene nie miała innego wyjścia, jak podejść do niego i nalać mu wina, a następnie ogrzać ręcznik i mu go podać. Po trzech kolejnych kieliszkach wina jego uszy stopniowo robiły się czerwone, a oczy lekko pijane.

„Jak się czujesz?” zapytał.