Rozdział 233 Dwieście Trzydzieści Trzy

Lucianne usiadła i wstrzymała oddech, tak jak wszyscy inni. Z boku Greg sprawiał wrażenie, jakby nie obchodziło go, co się z nim dzieje, ale martwiło go, że Lucianne wygląda na zmartwioną. Nie powinna być w żadnym stresie, biorąc pod uwagę, jak trudne były dla niej ostatnie tygodnie. Wcześniej tylko ukradkiem rzucał jej spojrzenia, ale teraz trudno mu było odwrócić wzrok, dopóki kuzyn nie rzucił mu gniewnego spojrzenia.

Greg przewrócił oczami, żeby jeszcze raz wkurzyć kuzyna, po czym niechętnie odwrócił wzrok. Lucianne poczuła zazdrość Xandara, więc złożyła mu szybki pocałunek na linii szczęki, żeby uspokoić bestię. Twarz Xandara złagodniała, a on zamknął oczy, żeby powąchać jej włosy, rozkoszując się jej zapachem.

Sędzia Cook odchrząknął i kontynuował czytanie wyroku : „Zgodnie z prawem, akt otrucia księżnej przez księcia, aby uczynić ją bezpłodną, uzasadnia wezwanie do kary śmierci lub wiecznych tortur. A spisek przeciwko królowi, który umożliwił sprawcom utworzenie tej samej korporacji, aby wysysać pieniądze z rządu i aby umożliwić niezliczone ataki na nasz kuzynowski gatunek, powinien narazić go co najmniej na izolację, porażenie prądem, chłostę, wysoką grzywnę, a nawet pozbawienie tytułu książęcego za zgodą monarchii. Jednakże…”