บทที่ 18

ออเดรย์และเอ็ดวิน

มุมมองของออเดรย์

ทันทีที่นิ้วของฉันสัมผัสหน้ากระดาษเปล่า ข้อความก็ปรากฏขึ้น ฉันมองดูด้วยความทึ่งเมื่อเห็นตัวอักษรที่เขียนอย่างย่อๆ ม้วนขดไปมาบนกระดาษสีขาว ราวกับว่าเขียนโดยมือที่มองไม่เห็น