บทที่ 21 สันติสุขในที่สุด

แอชลีย์

ฉันตื่นขึ้นในเช้าวันรุ่งขึ้นด้วยความรู้สึกดีขึ้นมาก ฉันหาวและยืดเส้นยืดสาย ฉันนอนหลับสบายจริงๆ จากนั้นฉันก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันอยู่ในห้องของฉัน บนเตียงของฉัน! ฉันมองไปรอบๆ สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น

ฉันเอามือแตะหน้าผากตัวเองเพื่อวัดอุณหภูมิร่างกาย ฉันคงกำลังประสาทหลอนอยู่แน่ๆ ไม่มีทางที่ฉันจะนอนในห้องตัวเองได้ ฉันพยายามขบคิดเพื่อทำความเข้าใจว่าอะไรจะเกิดขึ้น ความทรงจำเมื่อคืนก็แล่นเข้ามาอย่างรวดเร็ว ฉันอยู่กลางสายฝนมาทั้งคืน ฉันจำไม่ได้ว่า เข้าไปในห้องตัวเองได้ยัง ไง