Bölüm 125 No.125

Çamaşır suyunun hafif kokusu artık ona tanıdık geliyordu. Hastaneler her zaman böyle kokardı. Buzdolabında saklanan çamaşır suyu gibi. Spencer ve Sabrina onun iki yanında oturuyorlardı. Spencer hareketsizdi, parktaki bir heykel gibiydi. Will'in fark edebildiği tek yaşam belirtisi ara sıra göz kırpması ve her nefeste omuzlarının hareket etmesiydi. Birisi nasıl bu kadar hareketsiz olabilirdi? Öte yandan Sabrina kıpır kıpır bir karmaşaydı. Bacakları zıplıyor ve ellerini birbirine vuruyordu. Zaman zaman vücudundan şiddetli bir titreme geçiyordu.

" Üşüyor musun?" diye sordu. Sesi, sessiz bekleme odasında kırılan binlerce tabak gibiydi. Sabrina sıçradı, açıkça irkildi. "Üzgünüm."

" Hayır, üzgünüm. Gergin olduğumda gerçekten gergin oluyorum. Evet, sanırım biraz üşüyorum."