Rozdział 382 Moja żona jest zła

Spojrzenie Carla wbiło się w Emmę, jego wyraz twarzy był mieszanką wściekłości i rozczarowania, powodując, że policzki Emmy zabarwiły się na szkarłatny odcień zażenowania. Bez wahania Emma chwyciła Kat za rękę, jej uścisk był mocny i rozkazujący. „Ty nieposłuszna córko, chodź ze mną”, upomniała i siłą odciągnęła Kat od miejsca zdarzenia.

„Przepraszam, Sofio, w imieniu Kat” – wtrącił się Carlo, a jego uśmiech pełen skruchy był zabarwiony smutkiem i żalem.

„Nie, tato, nie musisz przepraszać. Ona też jest moją siostrą. Nie mam nic przeciwko niej” – odpowiedziała Sofia, jej uśmiech był szczery i wyrozumiały. Przyzwyczaiła się do bezczelności Kat, dochodząc do punktu, w którym nie oczekiwała już niczego więcej od swojej przyrodniej siostry. Ich związek, jeśli w ogóle można go tak nazwać, był mirażem obojętności, obie istniały na peryferiach życia drugiej osoby.