Κεφάλαιο 668

Οι παιδικές αναμνήσεις πέρασαν στο μυαλό της Λορελάι σαν σκηνές από κάποια παλιά ταινία, ενθαρρυνοντάς την. Ως εκ τούτου, δεν μπορούσε να μην τα αναδείξει καθώς ρώτησε: "Έλιοτ, θυμάσαι ακόμα την εποχή που έσπασα το βάζο στο σπίτι της οικογένειάς σου; Νομίζω ότι ήμουν περίπου οκτώ εκείνη τη στιγμή και φοβόμουν τόσο πολύ που δεν μπορούσα να σταματήσω να τρέμω. Εσύ έφταιξες για μένα και κατάφερα να κατέβω χωρίς τιμωρία!"

Ο Έλιοτ έμεινε λίγο έκπληκτος από αυτό καθώς ρώτησε: "Το έκανα αυτό; Ε. Το ξέχασα τελείως."

Τα χείλη της κουλουριάστηκαν σε ένα χαμόγελο. "Λοιπόν, ακόμα θυμάμαι, γιατί αυτές είναι οι πιο ευτυχισμένες στιγμές της παιδικής μου ηλικίας. Λένε ότι μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία είναι ένα καταπραϋντικό βάλσαμο στους πόνους της ενηλικίωσης, ξέρεις. Οπότε, υποθέτω ότι πρέπει να σε ευχαριστήσω που μου χάρισε μερικές από τις καλύτερες παιδικές αναμνήσεις." Του σήκωσε το βλέμμα αφού τελείωσε τη φράση της και το βλέμμα της έμεινε στα χαρακτηριστικά που τόσο λάτρευε.