Κεφάλαιο 566

« Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια», απάντησε ευγενικά η Αναστασία και έφυγε.

Στην πορεία της απολάμβανε να βλέπει τα φώτα να ανάβουν ένα ένα, σαν να την είχε εντολή το σούρουπο, καθώς πλησίαζε η νύχτα. Θαύμαζε τη γραφική θέα στην πορεία και η καρδιά της δεν ήταν ποτέ πιο ήσυχη από αυτή τη στιγμή. δεν ένιωθε πια βαρύ και ήταν γεμάτη ανυπομονησία να δει τον άντρα που την περίμενε.

Στο λιμάνι μόλις είχε σκοτεινιάσει ο ουρανός και η φωτισμένη θαλαμηγός ξεχώριζε ακόμα περισσότερο μέσα στη θάλασσα. Ήταν πολύ πολυτελές αλλά και κομψό.