Rozdział 2 Zrób to po raz ostatni

Sophia stanęła pewnie na nogach, odwróciła się i zobaczyła mężczyznę ubranego w domowe ciuchy, z charakterystycznymi dla biura okularami w płaskich złotych oprawkach na nosie, wyglądającego jednocześnie elegancko i ascetycznie.

– David…– zawołała cicho.

„No cóż, dlaczego nie śpisz więcej?” Jego głos był niski i magnetyczny.

„Czas wstawać”– odpowiedziała cicho.

Mężczyzna zauważył bladą zielonkawą czerń pod jej oczami, a jego oczy lekko pociemniały. „Nie ma potrzeby wstawać tak wcześnie, żeby zrobić mi śniadanie”.

– Ale chcę sama dla ciebie gotować. W jej głosie można było wyczuć nutę determinacji.

„Nie inaczej. Śniadanie przygotowane przez ciotkę…” Mężczyzna najwyraźniej coś sobie uświadomił. Zmienił temat i powiedział głębokim głosem: „Jest tak samo dobre, jak to, które zrobiłeś”.

Sophia usłyszała pobieżność w jego słowach.

Szybko opuściła głowę, a w jej oczach pojawił się błysk bólu. Przez lata znosiła trudności starego kucharza rodziny Millerów , prosząc o radę, by gotować dla Davida według jego gustu. Uważała sarkazm, kpiny i wyśmiewanie innych za szczekanie i była głucha. Ale teraz, gdy takie słowa wyszły z jego ust, były jak ostre ostrza, wbijające się głęboko w jej serce.

Naprawdę nie docenił jej wysiłków.

Zupełnie nie.

Jej upór w tej chwili przypomina klauna, który sam reżyseruje i gra.

Sophia czuła, że boli ją nos, ale kiedy ponownie podniosła głowę, ukrywała wszystkie emocje. Celowo użyła odgłosu gruchania i delikatnie rozwarła jego klatkę piersiową opuszkami palców.

„ Wiem, wstaję, zróbmy to ostatni raz.” Odwróciła się tyłem do niego i pewnym krzywym krokiem poszła do łazienki.

Po śniadaniu.

David przygotowuje się do wyjazdu do firmy.

Sophia pomogła mu jak zwykle zawiązać krawat, owinęła ręce wokół jego szyi i zawiązała krawat znacznie wolniej niż zwykle.

Mężczyzna zapytał głębokim głosem: „O czym myślisz?”

- Ach? - była oszołomiona.

- Martwisz się? - zapytał ponownie.

– Nie – szybko zaprzeczyła.

Krawat w końcu zawiązany.

Gdy już miała się wycofać, mężczyzna delikatnie chwycił ją w talii, przyciągnął do siebie, pocałował w czoło, a następnie puścił. Zachowuj się kulturalnie i kulturalnie.

Codziennie go o to prosiła.

Kiedy wcześniej ją tak całował, jej oczy natychmiast się rozjaśniały. Ale w tej chwili jej oczy przypominały powierzchnię martwego jeziora, bez śladu zmarszczek.

Mężczyzna zmarszczył lekko brwi, jakby coś zauważył. „Byłeś wyczerpany ostatniej nocy?”

„Hę? Nie… nie.” Sophia odpowiedziała w panice.

Kiedy opowiadał o ostatniej nocy, te kolorowe obrazy nagle zalały jej umysł. Jej policzki stały się bledsze. Upał ostatniej nocy wyraźnie kontrastował z pustką, kiedy się obudziła, co sprawiło, że poczuła się wyjątkowo załamana.

Opuściła głowę, nieświadomie zwinęła palce i mocno chwyciła rogi ubrania.

Nad jej głową rozległ się głęboki głos mężczyzny: „Przyjdę po ciebie po południu na rozmowę z okazji rocznicy szkoły?”

„ Nie, jesteś tak zajęty, mogę po prostu poprosić kierowcę, żeby mnie tam zawiózł– Odpowiedziała z wymuszonym uśmiechem.

Stowarzyszona szkoła średnia w Pekinie.

Sophia usiadła na widowni i uśmiechnęła się uprzejmie.

dopóki--

Gospodarz sympozjum zaprosił kolejno przedstawicieli wybitnych absolwentów. David wszedł na scenę na swoich smukłych nogach w niezwykle dżentelmenski sposób, a za nim podążyło kilka osób. Jeden z nich jest szczególnie wdzięczny.

Uśmiech Sophii zamarł na jej twarzy.

Pośród wzburzonych oklasków krzyki i szepty w pobliżu były jak ostre ostrza wcinające się w jej serce.

„Ahhh! David jest taki przystojny! Zakochałam się w nim w sekundę! Ta obok seniora to Brązowa Królowa?! Achhhh!!”

„Hej! Czy królową kina można uznać za wybitną absolwentkę?”

„ Dlaczego nie? Teraz jest sławna na całym świecie! Jest dumą branży filmowej! Co więcej, tymczasowo przekazała 100 milionów! To dla Davida ! "

„Ach? Czy mają kłopoty?”

„W tej samej klasie. Skandale były bardzo popularne, kiedy byłem w szkole”.

„Ach! Więc oni są razem? Świetnie do siebie pasują! Dobrze się bawią!”

– To nieprawda. Słyszałam, że David został oszukany przez złą kobietę, gdy czekał na Brązową Królową. Ożenił się dwa lata temu.

„Ach? Niemożliwe? Świadectwo dostał tuż po osiągnięciu pełnoletności? Kto go porwał? Kto jest taki podły i bezwstydny? I mimo to mu się udało?! Czy już jesteśmy po rozwodzie?”

„Nie wiem. Teraz Brązowa Królowa wróciła. Powinno to nastąpić wkrótce.”

To nie tak, że Sophia nigdy nie słyszała jeszcze gorszych słów . Ale w tej chwili plotki uczennic wrzynały się w jej serce jak ostre noże.

Siedziała sztywno na swoim miejscu. Patrzył tępo na Davida i aktorkę na scenie.

Udało jej się uniemożliwić im wczorajsze spotkanie. Ale to nie może się skończyć ani dzisiaj, ani jutro.

Stają się sławni. W końcu spotkamy się na szczycie.

A ona jest Zofią . Kiedyś był uważany za najlepszego ucznia w związanym z nim liceum. Teraz stała się przeciętną kobietą, która nic nie robi. Jedyne, co widzę, to trzy posiłki i cztery pory roku Dawida i jego syna. Strój, który miał na sobie David , gdy przyszedł na spotkanie z aktorką, został przez nią starannie wybrany dla niego.

Nie odważyła się nawet powiedziećDavidowi . Nie odważyła się powiadomićrodziny Millerów , że chodzi do psychiatry. Bała się, że znienawidząją jeszcze bardziej. Bała się, że nie pozwolą jej nawet zająć się synem.

Jej depresja poporodowa pogłębiła się. Lekarz zdecydowanie zalecił jej przyjmowanie leków. Ale ona odmówiła. Fantazjuje także o urodzeniu kolejnego dziecka, które będzie wiązało Davida.

Taka ona.

To była kompletna porażka już dawno temu.

Obraz Sophii stopniowo się zamazał. Zawstydzona opuściła lokal wcześniej.

Miasto Pekin. Tor wyścigowy.

Sophia założyła hełm. Jechała samochodem, który trzymała tu przez dwa i pół roku. Wiatr wył jej koło uszu.

raz. Usilnie podąża za Davidem . Kiedy już nie mogę wytrzymać. To wszystko dzięki tak dużej prędkości nabrała odwagi.

A teraz. W końcu chciała go wypuścić.

Jest uwięziona w tej rażącej i nieokiełznanej, nieodwzajemnionej miłości. Patrzę, jak trzeźwo upadam coraz głębiej. Całkowicie się zatraciłem.

Ona w końcu. Ona też chciała odpuścić.

Jej młodzieńczy podziw powinien zakończyć się bezowocnym zauroczeniem. Nie sprowadziłby jej do tak okropnego wyglądu, jakim jest teraz.

Na krętej górskiej drodze. Sophia jechała okrążenie za okrążeniem. Aż do wyczerpania. Wreszcie przestał.

Ruszyła w stronę hałaśliwego tłumu. Jedna z kobiet miała zielone pasemka we włosach. Zapytała: „Czy jest jakieś lekarstwo?”

„Jakie lekarstwo?” Sophia była trochę zdezorientowana.

„Ten rodzaj leku”– zauważyła kobieta.

Sophia rozumie natychmiast. Przeszukał torbę. Znajdź go i wręcz jej. – Dziękuję– powiedziała cicho. Następnie połknął lekarstwo. Napij się wody.

„ Dziękuję ustnie? Czy możesz być choć trochę szczery? Boisz się, że wyjawię sprawę twojemu drogiemu Davidowi ?”– drażniła się kobieta.

– Nieważne – odpowiedziała Sophia spokojnie.

„Wszystko w porządku? Dlaczego zachowujesz się dziwnie?”– zapytała zmartwiona kobieta.

„Chodźmy.” Sophia pojechała na rowerze. Opuścił teren zawodów. Przyjeżdża duża ciężarówka...