Rozdział 28

„Cóż, dziękuję za całkowite zniszczenie naszych kruchych ego, ale po tym wszystkim mamy randkę, a Oliver ma dla nas lunch”. Podchodzi Sam i obejmuje mnie ramieniem. „Właściwie są jeszcze inne zajęcia”. Mówię, gryząc wargę, wyglądając tak przepraszająco, jak tylko potrafię. „Ale wy możecie iść, dogonię was później”. Nie mam zamiaru ich gonić. Czuję, że ta mała bańka przyjaciół, w której byliśmy przez ostatnie 12 godzin, zaraz pęknie.

„O ilu zajęciach jeszcze mówimy?”Sam odchyla się do tyłu, żeby na mnie spojrzeć. „Powoli umieram z braku jedzenia tutaj”.

„Powinieneś był zjeść zanim przyszliśmy, jak normalny człowiek.” Sierra śmieje się do niego.