Rozdział 4 Dillan Gilbert

Katie szybko zakryła odsłoniętą pierś dłońmi i odparła z wściekłością: „Zamknij się! Naprawdę myślisz, że jestem taką dziwką jak ty?”

„A skąd dokładnie masz te ślady? Przecież nie powiesz, że to od ukąszeń komarów!” Judie prychnęła.

Katie zabrakło słów.

Judie nie potrafiła ukryć zadowolenia. „Josh, możesz już przestać czuć się winnym. Ona była wobec ciebie niewierna przez jakiś czas!”

Wyraz twarzy Josha pociemniał.

Syknął: „Kim on jest? Jak długo jesteście razem? Powiedz mi!”

Widząc jego ogromny gniew, Katie zdołała się uspokoić.

Uśmiechnęła się słabo i wyznała: „Spotkałam go zaledwie wczoraj wieczorem. Podobaliśmy się sobie, więc postanowiliśmy dzielić się intymnymi chwilami”.

Josh był oszołomiony.

Spotykał się z Katie przez trzy lata, a ona zawsze mówiła nie na seks. A jednak spała z kimś, kogo dopiero co poznała?

Powiedział ze złością: „Miałem dla ciebie tak wielkie poważanie! Myślałem, że jesteś ponad to wszystko, ale jesteś niczym więcej, jak tylko dziwką!”

„Najpierw powinnaś dobrze się sobie przyjrzeć. Czy zastanawiałaś się kiedyś, dlaczego nigdy cię nie chciałam? Pomyśl o tym.” Uśmiech Katie stał się szerszy.

„Bo lubisz oszukiwać”. Josh prychnął.

Katie wyciągnęła palec i potrząsnęła nim. „Nie, nawet blisko. Tak naprawdę to dlatego, że jesteś okropna. Jesteś taka okropna w całowaniu! Ale facet z wczoraj, on był inny. Już samo jego objęcie wystarczyło, żeby mnie podniecić!”

"Katie, zabiję cię!"

Josh, kipiąc ze złości, podniósł rękę, żeby ją uderzyć.

„Jeśli spróbujesz mnie uderzyć, to powiem ci, jak mnie wykorzystałeś i zdradziłeś!”

Ręka Josha zatrzymała się w powietrzu.

Katie może i nie miała wstydu, ale dla niego liczyła się jego reputacja.

Po spotkaniu z Judie dostrzegł szansę wykorzystania rodziny Holland dla własnej korzyści. Dla niego Katie była tylko przystankiem, skazanym na skończenie z nikim.

Od tej pory będzie żył dostatnim życiem. Po co miałby się nią jeszcze przejmować?

Josh opuścił rękę, nie mogąc znieść widoku Katie. „Judie, chodźmy.”

„Okej!” Judie rzuciła Katie pogardliwe spojrzenie zanim wyszli.

Katie to nie obchodziło.

Mimo to nie mogła powstrzymać smutku.

Smutne było uświadomienie sobie, że Joshowi zależało tylko na jej niewinności i bogactwie, a nie na niej samej jako osobie.

Jej naiwność w przeszłości teraz wydawała się aż nadto rażąca.

Wtedy podmuch wiatru niespodziewanie zdmuchnął kurtkę Katie.

"O nie!"

Stała bezradnie, gdy kurtka płynęła z nurtem rzeki.

Kurtka spadła i zniknęła z pola widzenia.

Teraz jedyne, co pozostało Katie po mężczyźnie z poprzedniej nocy, zniknęło.

Łzy napłynęły Katie do oczu.

Chociaż zgodziła się na seks z nim ze względu na jego nieuchronną śmierć, chwile, które spędzili razem, pozostawiły w niej trwały ślad.

Jakże pragnęła, żeby on tu nadal był...

Czując się pokonana, Katie powoli przykucnęła i objęła się ramionami.

Czas minął szybko.

Minęły trzy dni.

Ślub Katie odbył się na farmie.

Aby lepiej ukryć jej tożsamość Judie, rodzina Hollandów nie szczędziła wydatków na wystawną suknię ślubną dla niej.

Suknia podkreślała jej olśniewającą figurę.

Josh poczuł, że czuje żal.

Gdyby wiedział o niesamowitej sylwetce Katie, uprawiałby z nią seks, zanim ktokolwiek inny uznałby ją za dziewicę.

Gdy ceremonia miała się zacząć, Katie stała, trzymając bukiet, i tępo wpatrywała się w drzwi.

Nie miała wielkich oczekiwań co do swojego przyszłego męża. Jej jedynym życzeniem było zabezpieczenie kosztów leczenia matki od Fabiana, a następnie złożenie wniosku o rozwód.

Jednak ślub się rozpoczął, a pana młodego nigdzie nie było widać.

Rozeszły się pogłoski, czy panna młoda została pozostawiona przy ołtarzu. Wtedy przy wejściu pojawiła się jakaś postać.

Mężczyzna ubrany w garnitur był wysoki i przystojny. Od razu zwrócił na siebie uwagę wszystkich.

Nikt nigdy wcześniej nie widział Dillana.

Jego bezpośrednie maniery w rozmowach telefonicznych sprawiły, że wiele osób przedwcześnie uznało go za osobę źle wychowaną.

A jednak stał tu, emanując elegancją i urokiem.

„Przepraszam, spóźniłem się.” Dillan stanął przed Katie, obdarzając ją delikatnym, uprzejmym uśmiechem.

Katie na chwilę zamyśliła się.

Nie chodziło o jego wygląd, ale o jego głos...

Przypomniał jej mężczyznę, który tamtej nocy spotkał w magazynie.