Bölüm 122

SİDNEY'İN POV'U

İkimiz de orada öylece durduk, sözlerinin havada asılı kalmasına izin verdik. O benimkine baktı ve benimki de onunkine. Duygularını açığa vuruyor gibiydi. Bana baktı ve bana bakmama izin verdi ama öyle değildi. Gözlerinde hala vücudumdaki tüylerin sanki vücudum bana ihanet edecekmiş gibi dikilmesine neden olan anlaşılmaz bir ışıltı vardı.

Söylediklerini kastedip kastetmediğini anlamaya çalıştım... Şaka yapıyormuş, dedim kendi kendime. Şaka yapıyor olmalıyım çünkü yapacağım son şey onun yatağını paylaşmak. Şirketimi korumak ve çökmesini ve eski halinin gölgesi haline gelmesini önlemek için çaresizce çabalıyor olabilirim ama o kadar da çaresiz değildim. Daha kötüsü olursa Luxe Vogue'u kapatıp Atelier Studios ile devam ederdik.