Rozdział 203

WarmthPatrick wziął kilka kęsów ryby z gulaszu i jego oczy natychmiast się rozświetliły. „Wow, potrafisz naprawdę dobrze gotować, Genev! To najlepsza ryba, jaką kiedykolwiek jadłem w życiu. Nie znudzi mi się, nawet jeśli miałbym ją jeść przez miesiąc.” „Naprawdę?” Usta Genevieve wygięły się w łuk. „Jeśli będziemy tu jutro, znowu zrobię gulasz rybny. Lepiej, żebyś nie wymiotował.” „Jasne,” odpowiedział, unosząc brwi i uśmiechając się. „Boję się tylko, że będzie go za mało. Nie ma mowy, żebym się nim znudził.” Dla niego potrawy, które przygotowywała, były o wiele smaczniejsze niż te robione w restauracjach. Po lunchu Genevieve zajęła się swoimi ubraniami, a także ubraniami Patricka. Gdy Agnes szła do centrum handlowego po coś, zapytała, czy ta pierwsza nie chciałaby tam pójść razem.Po tym Genevieve wyszła z Agnes.Podczas gdy robiły zakupy, Agnes zapytała, czy Genevieve jest tutaj, żeby pracować. Ta druga widziała, że nie ma złych intencji i że to było szczere pytanie, więc odpowiedziała spokojnie.Genevieve kupiła kilka zestawów ubrań. Gdy mijali sklep z deserami w drodze powrotnej, weszła do środka, żeby kupić desery i pudełko ptysiów z kremem.Gdy wrócili do hostelu, Genevieve zauważyła, że w salonie jest młody mężczyzna. Na jego nogach siedziała mała dziewczynka, nie starsza niż trzy lata. Trzymała ukulele. Mała dziewczynka szarpała struny i grała losowe melodie na ukulele. Mężczyzna, Paul, pocałował dziewczynkę w policzek i pochwalił: „Nasza mała fasolka jest niesamowita! Zostanie muzykiem, kiedy dorośnie!” „Och, proszę, bycie muzykiem jest jak palenie pieniędzy. Czy stać cię na to za te małe pieniądze, które masz?” zapytała Agnes, kiedy to usłyszała. Następnie, zwracając się do Genevieve, powiedziała: „To mój mąż i moja córka. Zwykle tu nie przychodzą, ale powrót byłby zbyt kłopotliwy, ponieważ dzisiaj jest Festiwal Pochodni. Zostaną tutaj na noc”. Genevieve przywitała mężczyznę skinieniem głowy, po czym szybko zebrała swoje rzeczy i udała się do swojego pokoju. W środku Patrick korzystał z laptopa przed biurkiem. Natychmiast odwrócił się, by spojrzeć, słysząc otwieranie drzwi. Widząc, że to Genevieve, szybko pozbył się zimnego wyrazu twarzy. Zamknął laptopa i powiedział do kobiety: „Kupiłem nam bilety na statek jutro. Będziemy musieli wypłynąć wcześnie rano”. „Jasne. Dasz sobie ze wszystkim radę”. Był ekspertem w tej dziedzinie, a Genevieve w niego wierzyła. Położyła desery i ptysie na stole i powiedziała: „Opatrzyłeś sobie rany. Powinieneś trochę odpocząć. Już nie wyjdę, ale dam ci znać, jeśli coś będzie nie tak”. Patrick spojrzał na pudełko śmietany

Ciepło Patrick wziął kilka kęsów ryby z gulaszu, a jego oczy natychmiast się rozjaśniły. „Wow, potrafisz naprawdę dobrze gotować, Genev! To najlepsza ryba, jaką kiedykolwiek jadłem w życiu. Nie znudzi mi się, nawet jeśli miałbym ją jeść przez miesiąc”. „Naprawdę ?” Usta Genevieve wygięły się w uniesieniu. „Jeśli jutro nadal tu będziemy, znowu zrobię gulasz rybny. Lepiej, żebyś nie wymiotował.” „Jasne” odpowiedział, unosząc brwi i uśmiechając się. „Boję się tylko, że nie będzie go wystarczająco dużo. Nie ma mowy, żebym się nim znudził.” Dla niego potrawy, które przygotowywała, były o wiele smaczniejsze niż te robione w restauracjach. Po lunchu Genevieve zajęła się swoimi ubraniami, a także ubraniami Patricka. Kiedy Agnes szła do centrum handlowego, żeby coś kupić, zapytała, czy ta pierwsza nie chciałaby tam pójść razem. Po tym Genevieve wyszła z Agnes. Kiedy robiły zakupy, Agnes zapytała, czy Genevieve jest tutaj, żeby popracować. Ta druga widziała, że nie ma złych intencji i że to było szczere pytanie, więc odpowiedziała spokojnie. Genevieve kupiła kilka zestawów ubrań. Gdy w drodze powrotnej mijali sklep z deserami, Genevieve weszła do środka, żeby kupić desery i pudełko ptysiów. Gdy wrócili do hostelu, Genevieve zauważyła, że w salonie jest młody mężczyzna. Na jego nogach siedziała mała dziewczynka, nie starsza niż trzy lata. Trzymała ukulele. Dziewczynka szarpała struny i grała losowe melodie na ukulele. Mężczyzna, Paul, pocałował dziewczynkę w policzek i pochwalił: „Nasza mała fasolka jest niesamowita! Zostanie muzykiem, gdy dorośnie!” „Och, proszę, bycie muzykiem jest jak palenie pieniędzy. Czy stać cię na to za te małe pieniądze, które masz?” Agnes zapytała, kiedy to usłyszała. Następnie, zwracając się do Genevieve, powiedziała: „To mój mąż i moja córka. Zwykle tu nie przychodzą, ale powrót byłby zbyt kłopotliwy, ponieważ dzisiaj jest Festiwal Pochodni. Zostaną tutaj na noc”. Genevieve przywitała mężczyznę skinieniem głowy, po czym szybko zebrała swoje rzeczy i udała się do swojego pokoju. W środku Patrick korzystał z laptopa przed biurkiem. Natychmiast odwrócił się, by spojrzeć, słysząc otwieranie drzwi. Widząc, że to Genevieve, szybko pozbył się zimnego wyrazu twarzy. Zamknął laptopa i powiedział do kobiety: „Kupiłem nam bilety na statek jutro. Będziemy musieli wypłynąć wcześnie rano”. „Jasne. Dasz sobie ze wszystkim radę”. Był ekspertem w tej dziedzinie, a Genevieve w niego wierzyła. Postawiła desery i ptysie na stole i powiedziała: „Twoje rany zostały już opatrzone. Powinieneś trochę odpocząć. Nie wyjdę już, ale dam ci znać, jeśli coś się wydarzy”. Patrick spojrzał na pudełko z kremem